Gosse Jongstra is onze columnist voor zeer diverse onderwerpen, die hij met Friese nuchterheid voor het Sallandse voetlicht brengt. Meer bijdragen van hem vind je hier.
Zijn de koning en koningin een keer op de Boskamp, ben ik weg. Of ik mijn reis ervoor had uitgesteld als ik het had geweten? Dat denk ik nou ook weer niet. Niets tegen het koningshuis, maar ik zie me niet langs de kant van de weg staan zwaaien. Het heet een spontaan en onverwacht bezoek te zijn. Hoe lang zouden ze het in het gemeentehuis al weten? Vast al een hele tijd. Alle verloven ingetrokken, denk ik. De beste stoepvegers paraat. Rode loper vernieuwd. Mooiste pak naar de stomerij. De kapper bezoeken. Nog een verfkwastje hier en daar, de vlaggen controleren op haarscheurtjes en komt U maar, Uwe majesteiten. Wat ik mooi vind dat het koninklijk paar de boerderij van Ellis en Tom Lugtenberg bezocht. Zij nemen veel initiatieven op het gebied van terugdringen van bestrijdingsmiddelen- en kunstmestgebruik, inzaaien kruidenmengsels voor een gezonde veestapel, streekgebonden producten maken, regionale samenwerking stimuleren. Bijvoorbeeld i.s.m. horecaman Leon Ripperda uit Den Nul het opzetten van zuivelfabriekje op de boerderij. De melk van de eigen MRIJ (Maas-Rijn-IJssel) koeien verwerken tot diverse zuivelproducten.
Door Gosse Jongstra
Dit boerenechtpaar laat zien dat je op meerdere manieren kunt werken aan een duurzame landbouw. De één doet dat via de biologisch-dynamische werkwijze, zoals op de boerderij van Overkempe. En de ander werkt vanuit de reguliere landbouw stap voor stap richting duurzaamheid.
Momenteel zit ik in een heel ander soort landbouwgebied. In Italië. Rondom onze camping van een Agriturismo (kamperen bij de boer) is de druivenoogst begonnen. Bij druiven oogsten denk ik aan de romantische tijd in Frankrijk, waar met grote groepen jongeren de druiven met de hand werden geknipt en in grote korven gelegd. Dat gaat nu en hier anders. Er rijdt een machine door de wijngaard. Die scheert de wijnranken als een ligusterheg en graait de druiven naar binnen in een bak. Het blad wordt er zoveel mogelijk uitgeblazen. Verbaasd kijk ik naar deze ruige werkwijze. Het zal wel landwijn worden, denk ik. Vanavond maar eens een fles bij de wijnboer kopen. Kijken hoe deze smaakt.
Het rondtrekken bevalt heel goed. Wandelen in bergen, luieren in en langs het water, lezen, tukkie in de hangmat, lekker eten. Na de bergen nu in de streek met zwoele avonden. Er zijn natuurlijk wel wat dingen die opvallen. Op de allerduurste camping die we hadden moest ik toch nog muntjes kopen voor de douche. En daar sta je dan. Eén haakje voor kleren en de handdoek. Dan een lullig douchegordijn. Zodra de douche warm wordt beweegt dat plastic geval door de luchtstroom mijn richting op. Het plakt aan m’n rug. Ik heb de neiging op het van de stang te rukken, zoals ik jaren geleden al eens deed met het douchegordijn in m’n eigen huis.
Hier in Italië kunnen de brandstofprijzen enorm verschillen. In de dorpjes is dat voor diesel tussen € 1,42 en € 1,60. Ik reed een keer een tankstation binnen. Daar werd ik vriendelijk geholpen door een echte pompbediende. Binnen afrekenen. Ik schrok. € 1,89 per liter. Bijna 30 ct. per liter meer vanwege de ‘servizio’. Had ik maar de zelfbedieningspomp moeten nemen, zegt de kassier. Verder gaat alles goed hoor.
Schreef ik niet in mijn vorige column, dat ik u alleen bericht als het regent? Welnu, het regent. De eerste bui in drie weken.
