Wanneer ik de laatste weken ’s ochtends m’n hond uitlaat en ik kom langs landgoed Hoenlo, dan hoor ik het voorjaar losbarsten. Zoveel vrolijk vogelgeschetter. Lokken de mannetjes de vrouwtjes? Of is in de dierenwereld de emancipatie al veel verder dan bij de mens?
In ieder geval worden er tal van pogingen gedaan om tot een date te komen. Of dat lukt zal later blijken als er een broedsel komt. Beleef de Lente, een website van de Vogelbescherming, laat nesten zien van een twaalftal verschillende vogels. We zien de dates, compleet met hofmakerij, vervolgens het leggen van de eieren, het broeden en de opvoeding. We gluren mee. Ongegeneerd.
Op zich niets bijzonders. Want dagelijks kunnen we kiezen uit een scala aan datingprogramma’s op de tv. Wat maakt toch dat iemand daaraan meewerkt, denk ik wel eens. Dat je op zoek bent naar een partner is natuurlijk niets bijzonders. Maar om dat in de openbaarheid te doen, is wel wat anders.
Ik kijk naar Beleef de Lente, maar ik zap ik ook wel eens langs een datingprogramma. Compleet met gênante beelden. En met onbegrijpelijke, cliché geworden uitspraken. Wat te denken van: “Ik krijg gevoelens.” Wat is dat voor raars? Natuurlijk heb je gevoelens. Iedereen heeft die. Je kunt ze inhouden of juist uitbundig naar buiten brengen.
Ik begrijp de uitspraak wel. Het is een eufemisme voor “Ik begin verliefd te worden.” Maar dat ga je niet zeggen, je houd je in. Je weet immers nog niet of dat wordt beantwoord. Zo zitten die programma’s in elkaar; de spanning erin houden, vooral voor de kijkcijfers. Dat mag wat gevoelens kosten.
Echt bont vind ik een uitspraak van een vrouw in zo’n show die, na enkele dates met een man, zei: “Ik ga nadenken of ik verliefde gevoelens heb.” Ga deze zin een paar keer lezen. Dan weet je het antwoord wel. Over verliefdheid hoef je niet na te denken. Die vlinders in je buik voel je. Die gevoelens laten zich niet sturen door denkwerk.
Veel dates komen tot stand via een datingsite. En dat is best wel gek. Er zijn immers meer loslopende alleenstaanden dan ooit eerder. Dan kun je elkaar toch ook, net als vogels, in het wild tegen het lijf lopen. Dat kan overal zijn. Het kan ook op een plek van rust en bezinning. In een klooster bijvoorbeeld. Ik liep daar zomaar tegen iemand aan. Ik kreeg gevoelens. Daarover hoefde ik niet na te denken.
Vraagt u zich af of ik toen, als een vogel, een lokroep heb gezongen? Dat hou ik voor me. Als ik had gewild dat u het had gezien, had ik wel meegedaan met zo’n datingshow.
De vogels die zo schetteren in het openbaar, hoog in de bomen, zien natuurlijk ook best veel. Misschien roepen ze elkaar wel toe:
“Kijk daar loopt de vent die ook in het wild iemand vond. Vast omdat hij te schijterig is om aan een datingprogramma mee te doen.”
