Sinds 1997 woon ik op de Boskamp. Al die tijd worden de bermen langs de Eikelhofweg eind juni gemaaid. Daardoor kregen planten aanvankelijk de kans om in bloei te komen. Nog steeds is de eerste maaibeurt eind juni. Maar er bloeit daar vrijwel niets meer. Gras, rietgras en een verdwaalde boterbloem, dat is het. Geen bloemen meer.
Wel diepe sporen in de berm, die met alle regen een slootje vormen, parallel aan de bestaande sloot. De berm is dichtgereden door tal van zware voertuigen. Eerst wordt de berm aan de slootkant gemaaid. Vervolgens wordt dat maaisel verzameld. Dan rijdt een grote trekker met maaislurf half in die berm, om de andere kant van het fietspad te maaien. Daarna komt een trekker met een vier meter brede maaibalk, die de slootkant en de bodem van de sloten schoont. En opnieuw een grote machine die dat maaisel verzamelt. En alle vijf trekken ze diepe sporen in de berm en rijden de grond totaal dicht. Gevolg: bloeiende planten krijgen geen kans. Nou snap ik wel dat we niet terug kunnen naar de zeis. Het werk wordt uitbesteed aan bedrijven met groot materieel. Ik hoop wel dat de gemeente en waterschap op zoek gaan naar uitvoerders met minder zware voertuigen.
Afgelopen week werd de sloot langs de Eikelhofweg op de Boskamp door het Waterschap schoongemaaid. Een stuk van plm. vijfhonderd meter. Bij mij voor de deur stopten ze ermee. Ik vroeg waarom het laatste stukje van vijftig meter niet werd gemaaid.
“Dit is van het Waterschap; dat daar is van de gemeente.”
Tsja. Komende weken komt er dus in opdracht van de gemeente opnieuw een kraan, die dat stukje sloot schoonmaakt. En een andere trekker met kieper, die het maaisel meeneemt. Vijftig meter! Ik denk dan vrij simpel: kan dat niet efficiënter. Het waterschap doet dat stukkie ook en de gemeente betaalt een vergoeding.
Of, nog beter: inventariseer al dit soort stukjes in de gemeente. En wellicht kan er middels een soort ruil met gesloten beurzen worden gewerkt. Waterschap doet stukjes gemeentesloot en andersom. Dat is efficiënter én voor allebei goedkoper.
Er valt nog meer te besparen: Nu doet de gemeente de berm en het waterschap de sloot. Dat kán ook in één keer. Als er dan toch bezuinigd moet worden, dan is dit een gemakkelijke lijkt me. Kwestie van afspreken en kosten delen. Of denk ik te veel buiten de lijntjes?
Wie regelmatig over het fietspad tussen deze gemaaide bermen fietst, zal Jan missen. Jan stond altijd bij de ingang van woongemeenschap Overkempe op de uitkijk. Vragen naar een horloge of een mobieltje, liefst met kaart. Hij spaarde ze.
Helaas is Jan onlangs overleden. Ik had nog een oud en defect horloge voor hem liggen. Wie schetst mijn verbazing dat ik afgelopen week vanaf de plek waar vroeger Jan stond, werd toegeroepen door iemand: “Hé, weet je dat ik horloges repareer?” Zou ik dan toch nog een bestemming kunnen geven aan mijn kapot uurwerkje? Misschien kan hij het wel maken.
Hoef ik geen nieuwe te kopen. Ook een bezuiniging.
