Het was rond een uur of elf s ’avonds. Hij had donkere kleren aan en liep aan de rechterkant van het fietspad langs de Eikelhofweg. Ik kwam met de fiets achterop. Een gewone fiets. Het voorlicht op de dynamo en achterlicht op batterij.
Tussen Vennemanshoek en van Laakstraat. Het is daar aardedonker. Ik schrik me een hoedje als ineens die persoon voor me opduikt. Ik kan hem nog net ontwijken. Nou heb ik die donkerte al eens aangekaart bij de gemeente. Ik begreep toen dat een extra lantaarn op die plek nogal in de papieren loopt. Dus het zal nog wel even duren voordat daar licht in de duisternis komt. Ergo, loopt u daar in ‘t donker, doe dan als sommige anderen: neem een zaklamp mee, doe geel hesje aan of bind een lampje om je arm. Beter voor uw lijf en mijn schrik. Oh ja, en loop aan de linker kant.
Er is trouwens nog een alternatief voor mij. Een elektrische fiets. Die heeft een veel fellere lamp. Daarmee zie ik de donkere jas op afstand. Valt het u trouwens ook op dat die koplampjes van elektrische fietsen soms verblindend zijn? Zowel voor fietsers als automobilisten. En een verblinde bestuurder kan ook maar zo weer een donkere jas over het hoofd zien! Kan er geen dimmer op die fiets?
De gemeente Olst-Wijhe kent voor zover ik weet geen stoplichten. Best bijzonder. Blijkbaar lossen verkeersdeelnemers het hier onderling goed op. Al is het soms nog oppassen. Bijvoorbeeld bij het rijden over de heringerichte Jan Hooglandstraat in Olst. Het is een 30 km weg geworden. Het betekent dat het geen voorrangsweg meer is. Rechts gaat dus voor. Hoe lang geldt dat nu. Een jaar? Het lijkt erop dat men nog steeds moet wennen. Ik rijd er regelmatig over. Met fiets of auto. Wat me opvalt: er wordt soms voorrang genomen. ‘Ik heb voorrang, dus ik ga, ook als jij eigenlijk al te dichtbij bent om te stoppen.’ Maar het gebeurt ook vaak dat het gebaar wordt gemaakt: ‘Ga jij maar eerst’, terwijl ik eigenlijk moet wachten. Dat is vriendelijk, maar ook verwarrend. Kijk, als het gebeurt in de stromende regen en ik zit op de fiets, dan ben ik er blij mee. Maar zit ik in de auto, dan twijfel ik meer. Nu ik dit opschrijf denk ik dat het misschien wel de bedoeling is van de ontwerpers. Goed op elkaar letten en langzaam rijden.
Geen groot licht was een opdrachtgever. Langs het fietspad van de Eikelhofweg, net buiten de bebouwde kom van de Boskamp richting Eikelhof, ligt een bosje. Het bosje ligt wat hoger dan het fietspad. Het talud is in het vroege voorjaar wit van de bloeiende bosanemonen. Dat talud is onlangs met een shovel weggeschoven. Ik vrees inclusief de bosanemonen. Degene die daartoe opdracht gaf is toch ook bepaald geen groot licht. Randen zijn ecologisch gezien altijd interessant. Bij een dergelijk grondverzet ga je toch eerst na welke begroeiing daardoor gevaar loopt? Zo nee, dan moet op die plekken een stoplicht komen. En dat permanent op rood zetten.
