Daar was ie dan, de brief dat ik ingeënt kon worden tegen Covic. Het bleek in mijn hoofd het moment dat ik een beslissing moest nemen: wel of niet doen. Ik verdiep me voortdurend in de voors en tegens en hoopte met de brief nog een keer alle nodige informatie op een rijtje te krijgen. Maar de brief bleek een grote voor-campagne. Zoals je dat in een dictatuur verwacht.
Door Garry Look
Onzeker gevoel
Ik kan niet kiezen welk vaccin ik wil. Lijkt me toch wel wel belangrijk, gezien alles wat zich afspeelt rondom productie, inkoopbelangen, doorverkoopschandalen en dodelijke bijwerkingen. Ik krijg AstraZenica, dat mag niet gebruikt worden onder de 60, wel erboven. Hoe veilig is die grens? Stel dat je precies 60 bent. Ik kan ook nergens iets vinden over de steeds veranderende mening over die tweede prik. Eerst moest je die binnen drie weken halen, nu zeggen ze dat twaalf weken ook wel kan. Is dat zo? Of komt dat beter uit wegens gebrek aan spuiten… Zoals mondkapjes eerst ook onzin waren omdat we er te weinig hadden en nu levensreddend omdat we er zat van hebben. We weten ook al lang dat handen wassen goed is tegen bacteriën, maar eigenlijk niks van doen heeft met virussen en dat je geen ziekte verspreidt via spullen, maar als je versoepelt, zegt de dictator, dan kom je op een glijdende schaal terecht. Toch halen we ons winkelwagentje allemaal eerst door de wasstraat en lopen dan met te veel mensen in een supermarkt rond, als domme ganzen achter elkaar aan.
Dictatoriaal
Er is in de uitnodiging wel heel veel aandacht voor wat ik allemaal mee moet nemen, hoe ik het best gestroomlijnd mijn prikdatum kan organiseren in de sporthal van een school en voor welke kleren ik aan moet: zoals we dat voor ons zien in Noord-Korea. Of is een dictatuur iets dat ze in andere landen hebben. Wij hebben slechts een liegende minister-president, een koning die een dochter van een dictator trouwde en een parlement met drie racistisch dan wel fascistische partijen.
En als ik dat bespreek met collega’s of in het park waar we ons als een half jaar niet meer aan de regels houden, moet ik niet zo zeuren. Allemaal geïndoctrineerd, denk ik dan, zoals je je in de oorlog beter stil kon houden omdat er wel eens een NSB’er tussen kon zitten.
Veilig?
Is het vaccin veilig? Vraagt de Rijksoverheid zichzelf in de brief. Ze geven voor het gemak ook het antwoord maar gelijk: dat het vaccin uitgebreid is getest, dat ze dat met alle medicijnen doen. En dat de veiligheid ook de komende jaren zorgvuldig en kritisch gecontroleerd wordt.
Ik zie de parlementaire enquête al voor me: “Nee hoor, daar staat toch met geen woord dat we zeggen dat het vaccin veilig is? Sterker nog, stiekem waarschuwen we dat we de komende jaren nog nodig hebben voor kritische controle.” Nergens de mededeling dat AstraZenica wel degelijk anders is dan andere vaccins. De techniek van andere vaccins (mRNA) is nieuw, dus we weten nog niet of je er auto-immuun van wordt over een jaar of tien. Ssssst, niet verder vertellen.
Leugens worden ons op de mouw gespeld, het is hier bestuursstijl. De dictatuur tiert welig in de jacht om ons uit de gezonde natuur te houden. Het is al lang bewezen dat je elkaar buiten niet aansteekt, maar dat hij voor de lol martelt beseft een beul pas achteraf.
Ja, ik begrijp ook wel dat ik met mijn inenting anderen niet kan besmetten.
Ja, ik weet ook wel dat covid een dodelijke ziekte is.
Maar waarom zeggen we niet gewoon eerlijk dat tachtig procent van de doden al ziek, zwak of misselijk was, dat bijna iedereen op de IC zwaar overgewicht heeft? Als je die cijfers doorberekent, dan is de kans op nare bijverschijnselen voor een gezond iemand misschien wel kleiner dan die een op de 100.000 die trombose krijgt van AstraZenica.
Maar waarom geven we niet aan hoeveel mensen al ziek zijn geweest en daarom ook al immuun zijn?
Nou, dat doen we niet omdat we het hele volk naar de spuittafel willen hebben. “Een spuit in die arm zetten”, “spuiten wegzetten”, “we moeten die armen voorbij zien komen”. Alsof je een kogel door de kop schiet van het zoveelste varken dat willoos de lopende band des doods op gestroomprikt is. We roepen de hulp van het leger erbij in, zei de dictator nog, die de media ook al lang in zijn macht blijkt te hebben. Slaafs babbelen journalisten met hem mee met hun dagelijkse besmettingscijfers die helemaal niks zeggen. Spannend schrijven ze over de IC-bezetting die veroorzaakt is omdat de dictator en zijn partij bezuinigden op de zorg.
Twijfels
Duzzzz, moet ik me nu laten inenten?
Als roken in het openbaar (om te beginnen op terrassen, zodat ik niet mee hoef te roken) verboden wordt misschien?
Als er geen vette hap in bedrijfs-, school- en ziekenhuisrestaurants meer verkocht wordt misschien?
Als groene en fruit goedkoper worden en roze koeken duurder misschien?
Als landbouwgif voor achtertuintjes, opritten en de landbouw zelf verboden wordt misschien?
Als we stoppen met die 10-miljoen kippen die we in Overijssel ophokken en die de volgende zoönose van dier op mens gaan veroorzaken misschien?
Dan wil ik me wel laten inenten, maar dan is het niet meer nodig, omdat dan de IC’s niet meer overvol liggen.
