Ik heb er nog eens een nachtje over geslapen. In mijn dromen bezet ik de barkruk naast die van onze nationale dokter Jaap van D., hoor ik het nu goed. “Twee prikken beschermt niet goed tegen Omikron maar met een booster van hetzelfde is alles weer oke, maar eigenlijk weet ik dat ook niet zeker”. Het klinkt alsof het bier zijn rechter hersenkwab wat aangetast heeft. Mogelijk krijg ik de informatie niet goed binnen met mijn alcoholische Bluetooth verbinding.
Ik word wakker en het is donker. Het was maar een droom. Oh ja, de persconferentie, en we zitten inmiddels weer in een lockdown. Ook de hemel blijft op slot. Het is al half tien en de lampen in de woonkamer blijven aan. Zal het nog dag worden?
Op de telefoon zoek ik de website van dwarsdoorsalland.nl op zoek naar wat vrolijkheid. Een mooie wandeling dus. Mijn oog valt op de Krieghuusbelten.
Op de plek van het prachtige hedendaagse vakantiepark, stond rond 1700 een boerderij met de naam Krieghuus. Nu was het in Salland de gewoonte dat bewoners de naam van de boerderij kregen en inderdaad rond 1800 zie je in aktes rondom Raalte regelmatig de achternaam Krieghuus.
Het is even zoeken naar een goed begin van de route en al rijdend passeren we vlakbij het park natuurgebied Hoge broek. Een geplagd en met poelen bezaaid grasland van natuurmonumenten. Een kruidig grasland is zich een vorm aan het toveren met planten als gele ratelaar, stijve ogentroost en blauwe knoop. Die laatste komt wel van pas nu de kroegen dicht blijven. De schapen in de omgeving nemen de rol van rupsmaaier over en zorgen voor een prachtig graslandschap.
Vlak achter het vakantiepark slaan we rechtsaf een drassig pad in met links en rechts oude boerderijen. We passeren de hof van eigen-aardigheden van Jaap en Gerda Tijs, een mooie landschapstuin. Een bessentuin, boomgaard en wijngaard en waarschijnlijk prachtig om te bezoeken in het voorjaar. Nu is het hek hermetisch dicht met een berichtje “hier waak ik”. Als ik mijn camera even de tuin in richt, zie ik een kat weg vluchten.
De wandeling volgt de Berkendijk, Stappenbeltsweg (ook zo’n oude streeknaam) met hier en daar prachtige akkerlanden en waterpartijen. Weteringen, natte graslanden en opvallend veel waakzame viervoeters. Op de een of andere manier ben ik dan altijd weer blij dat ik mijn eenvoudig eenpotig statief bij me heb. Niet dat het wat uit maakt, maar een beetje bewapend is nooit verkeerd.
Aan hellige honden hier in Salland geen gebrek.
Vlak voor we linksaf slaan richting het gebied Veldhoek bij Heino, ontwaren we een bijna Zweeds aandoende woning in de graslanden. Wit en grijs met veel houtwerk en uiteraard een grote Volvo bij de oprit. Ik speur tevergeefs naar de contouren van een groot meer bij de bosrand.
Als we de Lemelerveldseweg over steken en de Berkendijk bewandelen zien we ’t fraaie verblijf van Monique en Wendy, ’t Landtgoed. Stulpje voor bruiloften, partijen, congressen etc.
Lopend door het bos aan de Raarhoeksweg zien we een prachtige klein houten boomhutje om vogels te bespieden. Wellicht in de vroege ochtend kun je hier wel wat reeën gadeslaan. Even verderop bekijken we de imposante uitkijktoren richting Heino.
Via de Raarhoeksweg komen onze vermoeide benen weer op de Krieghuusweg, einde van een fraaie Sallandse wandeling.
