Het zal weinigen zijn ontgaan. De Britten hebben een nieuwe koning. De inhuldiging in de Westminster Abbey ging gepaard met een hoop pracht en praal. Ik begreep dat koning Charles het eenvoudig wilde houden. Wat de definitie daarvan is, is mij een raadsel. Het leek of werkelijk alles uit de kast was getrokken. Maar was de ceremonie nog veel uitbundiger geweest indien de koning niet (enigszins) op de rem had getrapt? We zullen het wellicht nooit weten.
Tradities veranderen
Het hele gebeuren stond bol van de tradities, die soms eeuwen terug voeren. Je kunt daarvan vinden wat je wilt. Ik persoonlijk vind het mooi dat deze tradities in ere worden gehouden. Waarbij er, zoals dat gaat, ook ruimte is voor vernieuwing. Zo vertelde een verslaggever op televisie dat koning Charles gezalfd werd met heilige olie, waar traditioneel onder meer walvistraan in is verwerkt. Dat wilde de koning niet, dus werd hij gezalfd met een vegetarische olie.
Wat is dat waard?
Op sociale media las ik berichten dat men het allemaal geldverspilling vond en dat het geld beter naar de armen kon gaan, of een ander goed doel. Dit kan uiteraard van iedere vergelijkbare gebeurtenis of cultureel evenement worden gezegd. Kunst en cultuur en alles wat daarbij hoort, zijn in mijn ogen echter ook wat waard. Ze zorgen voor ontspanning, voor even weg uit de dagelijkse sleur. Als we alle cultuur en kunstuitingen uit ons leven en de openbare ruimte zouden verwijderen, dan wordt het een saaie, grijze boel.
Laten we de cultuur en kunst die we hebben dus koesteren. Niet alleen in het groot, maar ook het kleine, het beginnende. Zoals in onze eigen gemeente. De Britten kunnen intussen sparen voor het volgende kroningsfeest. Dat zal, naar verwachting, minder lang op zich laten wachten.
Lees hier de andere reflecties van Liesbeth.
Bezoek ook haar website.
