Voetballen, er is geen belangrijker bijzaak in het leven. Zondag werd dat aan de Deventer Vetkampstraat maar weer eens bewezen. Een uur voor de wedstrijd stromen de wegen rondom het stadion vol, mag je parkeren op plekken in de berm waar anders je auto weggesleept wordt, hangen de buren van het stadion de vlag uit en zijn er feestjes in de voortuintjes rondom het stadion. Vuurtje aan de grond, bierflesjes op de statafels.
Het was stervenskoud zondag, want de oosterwind woei straf door het stadion., maar als je in koor voortdurend liederen inzet, krijg je het snel warm. De biertjes uit plastic en de warme gehaktballen op een wit bolletje houden de temperatuur ook wel in.
Tegen Twente werd de wedstrijd nog gestaakt wegens vuurwerk op het veld. Maar vandaag hadden de bazen bij Kowet besloten zelf het goede voorbeeld te geven door vooraf geen gesponsorde knallerij te organiseren. En die van Ajax, die het kort voor aanvang probeerden met een soort van rookbom, werden met een komische noot door de stadionspeaker terecht gewezen: “mag ik u er op wijzen dat dit een rookvrij stadion is?”
Waar je ook wel warm van wordt is een afgekeurde goal wegens buitenspel. Niet omdat het buitenspel was, maar omdat de grensrechter vlagde en de VAR daarna geen lijnen kon trekken omdat er Eaglesspelers in de weg van die te trekken lijn stonden. Dan geldt het genomen besluit. En je wordt ook warm van de adrenaline als de scheidsrechter voor rust fluit, juist op het moment als er eentje van jouw kluppie vrije doortocht op de goal lijkt te hebben. Weliswaar vanaf de middellijn, en hij moest de bal ook nog wel even onder controle zien te krijgen, maar wat maakt dat allemaal uit?
Gezamenlijk een dader zoeken bij de tegenstander doet het ook goed: Dušan Tadić. Hij altijd met zijn schwalbes.
10.000 Bezoekers pasten er in de Adelaarshorst. Ze zagen geen goal, maar hun Kowet had wel een punt gewonnen. “Die van Ajax, die kunt d’r niks van, mar noe gauw noar huus, dan heb ik nog wat an de zundagmiddag.”
Voetbal is een volkssport van de hoogste orde. Volksvermaak, week in week uit. Dat moeten we koesteren.
