Vrogger hadden de koeien een touw aan hun staart als ze op hun vaste plek stonden in de schuur. Dit was ervoor om het slaan met de staart te minderen door b.v. niet in de ogen van de boer te slaan tijdens het melken. Bij een boer in Luttenberg (Achterberg) hadden ze een koe verkocht aan een boer in de buurt (richting Mariënheem). Door die korte afstand werd de koe lopend weg gebracht. Halverwege (500 m.) bleef de koe staan en was niet meer vooruit te krijgen, Wat was het geval ? Ze waren vergeten het touw van de staart te halen……
Ruiken
Heel vrogger had een boer (jager) hier in de buurt 4 ganzen uit de lucht geschoten. Politie of misschien toen nog wel veldwachter kreeg hier lucht van. Als de boer kon bewijzen dat de ganzen uit Overijssel kwamen kreeg hij geen bekeuring. Maar hoe moet ik dat weten zei de boer. Politie kon door aan de kont van de ganzen te ruiken hun afkomst waar nemen.. Dus rook ie aan de vier achterwerken van de ganzen. Zijn conclusie: Één kwam uit Drenthe een andere uit Friesland en de andere twee uit Duitsland. Een dikke bekeuring dus. Naam van de boer was bekend, maar waar kwam hij vandaan vroeg de agent/veldwachter. Hij trok zijn broek naar beneden en draaide hen de kont toe en zei “Ruik zelf maar”
(tekst loopt door onder afbeelding)
Taxi
Dan het verhaal van vrogger het verhaal over het varken dat naar de beer moest. Omdat het varken niet zo ver kon lopen werd hij vervoerd in een kruiwagen naar de beer. De boer moest meerdere malen terug omdat het varken niet drachtig raakte. Voor het varken was dit geen probleem. Na enkele keren zat hij in s morgens al in de kruiwagen te wachten…
(tekst loopt door onder afbeelding)
Kwakzalver
Vrogger had je hier ergens in de buurt een soort van dierenarts genaamd “Pet-oom”, een kwakzalver. Bij het binnenkomen van de schuur waren altijd zijn eerste woorden, al stond het beest helemaal aan de andere kant van de schuur: “Zie t a, mut een spuitte hemm”…
Kooplui
Vrogger gingen er kooplui langs de boeren om kalveren e.d. te kopen voor de handel. Als de handel éénmaal was afgesloten werd er geregeld (altied) een flinke borrel op gedronken. En dit kwam iedere dag voor. Eén van de kooplui kreeg na vele jaren last van zijn buik. Hij klaagde hierover thuis vaak tegen zijn vrouw. Die gaf hen de raad om een keer naar de dokter te gaan…Die hoorde het verhaal aan en onderzocht hem even en had al snel de conclusie getrokken. De dokter zegt : “ Ik heb niet zo’n fijn bericht voor U. Uw lever is verbrand”!!! “Hoe kan det noe”” zegt de koopman, : “S’nachts ligt ie te rusten en overdag probeer ik hem zo vuelle mogeluk nat te hóll’n”…
(tekst loopt door onder afbeelding)
Ontevreden
Bie de boeren vrogger werd er op zondag vaak een pan met soep op tafel gezet. Bij deze boer was deze zondag de soep wel erg aan de dunne kant. Reactie van de boer richting zijn vrouw : “Ik heb geen dorst, ik heb honger”……
Rietdekkersbedrijf
Op een boerderij vlak voor Raalte (Noord) hadden ze vrogger net als de meeste boerderijen een rieten dak.. Ze hadden een vast rietdekkers bedrijf, een bekend rietdekkers duo uit Mariënheem en Haarle, die als het nodig was een nieuwe deken erop legde en tussendoor om wanneer nodig reparatie aan het dak te doen. Toen ze er een keer waren voor wat reparaties had de vrouw des huizes een paar eieren voor hun gekookt voor bij de lunch. Toen de ene rietdekker uit Haarle binnen kwam en de eieren zag liggen, was zijn reactie :: “Och Mina, ok nog een ei”..
(tekst loopt door onder afbeelding)
Just married
Hetzelfde rietdekkersbedrijf had bie een moat van mie al een rieten dek op het nieuwe huis gelegd, een dikke 40 joar geleden (valt det ok onder vrogger). Toen dit jonge paar pas getrouwd waren moest er nog een rieten dek op de garage komen. Bij aankomst zagen de rietdekkers op de zaterdagmorgen dat de vrouw des huizes het beddengoed buiten gehangen had om te luchten door de slaapkamerraam. De rietdekker wees mien moat erop en vroeg : “Heb ie vannacht in bedde pist”?
(tekst loopt door onder afbeelding)
Paarden
Ik was vrogger trouwens ook ooit eens bij een boer die zijn twee paarden niet uit elkaar kon houden. Ik zeg: dan knip je toch van de één de manen af? Maar je, die groeiden al snel weer aan. Daarom had die boer bedacht om van dat andere paard de staart af te knippen. Maar die groeide ook weer aan.
Toen ik een maand later weer langs kwam had de boer de oplossing gevonden. Het witte paard was tien centimeter groter dan zijn zwarte paard.
Amsterdam
De volgende column gaan we terug naar de bouw verhalen. De komende 2 columns gaan we tegelen in Amsterdam…
