Ugchelen
Het waren niet alleen maar woningen die betegeld moest worden. Soms grote en soms heel speciale klussen. Grote in b.v. zwembaden, scholen, ziekenhuizen, gevangenissen, verzorgingscentra enz. En speciaal zoals ergens in Ugchelen waar we marmervloeren moesten leggen in 2 woningen. De eerste woning met eigen collega voor onze werkgever en de tweede woning samen een bevriend tegelzetbedrijf met een tegelzetter van hen, we kenden elkaar al jaren. (Best jong, super vakman, alleen jammer det hij van/voor Feyenoord is). Het gaat dus om die tweede woning waar de hele beneden woning met (wit?) marmer moest worden bekleed voor een gepensioneerde brandweerman uit Apeldoorn. Denk dat het ergens in 2001 was.
(lees verder onder afbeelding)
Viel helemaal niet op
Hij (mien moat van het bevriend tegelzetbedrijf) zat op dat moment in een scheiding. Op een morgen komt er een mooie verschijning op die bouw en het bleek dat mien moat deze vrouw kende. Ze kwam zoals zij zei kijken naar de marmervloer die we aan het leggen waren, want haar ouders wilden ook graag zo’n vloer. Ik dacht nog dan kunnen die mensen toch ook zelf komen kijken.
Het viel me wel op de als ze elkaar aan keken de ogen van allebei twinkelden. Ze hadden zogezegd meer oog voor elkaar dan voor de marmervloer. Toen ze weg ging gaf ze mien moat nog een pak met vulkoeken mee die we met z’n tweeën hebben weg gewerkt.
(lees verder onder afbeelding)
Toen geluk nog heel gewoon was
De klus afgemaakt en zoals het gaat met een bevriend tegelzetbedrijf komen we elkaar enige tijd later weer tegen. Je weet hoe dat gaat als je hem dan weer spreekt. “Nou” : zoals wie in Luttenberg mensen begroeten… Zegt mien moat “Ben inmiddels gescheiden en sinds kort heb ik een nieuwe vriendin”. “En… die vriendin ken jij” : zegt hij…. Ik zeg : “Hoezooo”……… Was dat die vrouw met die vulkoeken…Zo zie je maar weer, liefde kan al in een pak vulkoeken zitten…
Vriendschap
We kennen elkaar al zo’n 35 jaar. Ook toen werkte hij bij het bevriende tegelzetbedrijf, dat hij later heeft overgenomen. Maar die werkgever van toen is ooit begonnen bij het tegelzetbedrijf waar we meer als 40 jaar gewerkt hebben. Zo is dit ontstaan op 45 km. afstand. Vriendschap is als een plant. Als je er niet naar omkijkt, vergaat het.
(lees verder onder afbeelding)
Mooije kjals
Metselaar bij een bouwbedrijf dat begin van deze eeuw falliet ging. De metselaar, laten we hem “Gait” (mooie naam) noemen was een vrolijk en geliefd persoon. Was wat kalend met nog een randje haar ergens achter de oren en moest de pet ver over de kop trekken om het kale gedeelte te bedekken. In de zomer had hij een hoofddeksel op dat niet zijn hele hoofd bedekte. Hier en daar was het nog een kale bedoening.
De bezem
Ook zijn uitspraken veroorzaakten veel humor bij de bouwvakkers. Als er iemand “Meneer”’ tegen hem zei, was standaard zijn antwoord “Meneer is thuis gebleven, Gait is zelf gekomen”. Toen we eind jaren 90 stonden te wachten voor de poort van appartementen in Deventer op de uitvoerder zei hij toen de uitvoerder de deur open deed en gebaarde dat we naar binnen mochten. Gait gebaarde dat de uitvoerder eerst mocht en zei : “Eerst het vuil, dan de bezem”…
(lees verder onder afbeelding)
Humor
Ook kon je lachen met zien moat. Die noemen we voor het gemak maar Toone. Als er een ziekenauto langs kwam met sirene zei Toone : “Kump de service wagen ok weer an”. Of een andere keer zei hij bij ’t sirene geluid : “Geloof dat ik mien vrouw hoor : “DOE DIT, DOE DAT”. Toone kwam uut een gezin van ik dacht 11 of 12 personen. Iedereen bij ons thuis heeft wel iets zei Toone. De één dit en de ander dat. Of zus of zo maar er is altijd wel wat. Toone had tegen zijn Vader gezegd :
“Als je er een paar minder gemaakt had, waren we allemaal precies goed geweest.”
De volgende column gaat over de leerling tegelzetter en zijn metallica…
