Er is veel ellende in de wereld. Het lijkt niet op te houden. Burgeroorlogen, natuurrampen, aanslagen en terreur. We zien walgelijke beelden uit Oekraïne, Israël en uit de rest van de wereld. Verwoestingen, ondervoeding, martelingen en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Mijn vader zei altijd : “Vroeger was alles beter”. Of dat werkelijk zo is valt over te twisten. Maar een beetje gekkigheid van lang geleden doet even alles vergeten.
Schooltandarts
We zitten op de lagere school. Twee keer in het jaar werden we geconfronteerd met de schooltandarts. Een paar honderd meter voor je bij school was kon je tussen de kroeg en de supermarkt door kijken en dan ineens stond ie er weer. De lange bus van de schooltandarts. Toen was men, nog niet zo bezig met meerdere malen tanden poetsen (bij ons tenminste niet). Doordat we vroeg van huis gingen was er bij het zien van de schooltandartswagen nog net genoeg ruimte om nog snel naar huis fietsen om de tanden te poetsen. Dat voelde als veilig. Sommige kinderen hoefden van de ouders niet naar deze tandarts. Heb het thuis ook geprobeerd, maar daar was bij ons geen sprake van. We spraken als kinderen niet over de schooltandarts, maar : “ De beul ister ok weer”…
(Lees verder onder afbeelding)
Nederlandse taal
Op diezelfde lagere school kregen we te maken met verschillende tijden, n.l. verleden tijd, tegenwoordige tijd en toekomstige tijd. De juffrouw op school gaf als voorbeeld de volgende stelling : “Ik was me, jij wast je en zij wassen zich”. Zij vroeg aan mij in welke tijd dit was. Dat was niet zo moeilijk en zei : “Det was zoaterdagoamd um 7 uur”…
(Lees verder onder afbeelding)
Trekautomaat
Nu zie je ze (bijna) niet meer, maar vroeger was de automatiek in de cafetaria een favoriet van ons. Wij kende ook nog niet zoveel in Luttenberg. Een cafetaria kenden we wel, maar kan me niet herinneren dat je al toen een snack uit de muur kon trekken. Als we s morgen naar school fietsten (eind jaren 60) kwamen we in Raalte langs automatiek van Bouwhuis en daar zaten nog gerechten in van de vorige avond en die inmiddels koud waren. De automatiek zat in een buitenmuur zodat je er altijd bij kon. Omdat we dit niet gewoon waren, hadden we in de s morgens al wel trek in iets vettigs. Dan maar koud, alles beter als die dróge stoette die we hadden mee gekregen (Sorry Ma)….
Twee voor de prijs van één
Bij een andere cafetaria in Raalte hadden ze ook zo’n automatiek. Klasgenoten uit Raalte hadden verteld dat als je er geld in gooide, opende je deze, en haalde er b.v. de kroket eruit. Als je hem dicht deed en tegelijkertijd een ander opende had je 2 kroketten voor de prijs van één. Dus op een zaterdagmiddag nieuwe kleren gehaald en ik had ook wel zin in twee kroketten, maar geld voor één kroket. De hierboven vermelde truc lukte me ook, maar 2 seconden later stond er één van de medewerkers voor me. Omdat ik geen geld meer bij me had, heb ik na schooltijd het geld voor die ene kroket terug betaald + boete. Zo komt boontje om z’n loontje. Heb me daar heel lang niet meer durven te vertonen..
(Lees verder onder afbeelding)
Politie
We kwamen ongeveer 45 jaar terug bij bekenden over de vloer die een politieagent als vriend hadden. Stoere man die op verjaardag en feestjes veel bier dronk (lekker man) en weer met de auto naar huis reed. Hij was politieagent en werd toch niet aangehouden was zijn redenering altijd. Dit wekte meestal woede op bij andere mensen die ook op deze feestjes aanwezig waren. Later overgeplaatst naar ergens in Twente. Of hij het drinken op feestjes is blijven doen en daarna in de auto stappen weten we niet. We hoefden ons er niet meer aan te ergeren. Wel heeft hij ons in de verkeringstijd betrapt toen we langs het kanaal stonden toen we even aan het “afscheid” nemen waren…(daar heeft hij gelukkig nooit iets over verteld en het is verjaard)……..
(Lees verder onder afbeelding)
Vervelende klant
Ook vroeger waren er slagers en hier en daar een slagerij. Er woonde hier ergens in de buurt een man die af en toe naar de slager ging. En als hij kwam nam hij ook vlees mee voor een langere periode. Dat ging dan ongeveer zo : Ik wil graag 7 worsten, niet van 29 cm., niet van 31 cm. Maar ie weet wel…doar net tussen in… Ook wil ik dan graag 7 gehaktballen, niet die kleintjes, ok geen dikke…. Maar ie weet wel…doar net tussen in…Graag ook nog 7 karbonades, niet van die vette, niet van die magere… Maar ie weet wel…doar net tussen in…Ook nog 7 droge worsten, niet te droog, ook niet te nat…Maar ie weet wel….doar net tussen in…
Het begon de slager op den duur op zijn zenuwen te werken… Dus op een keer zei hij : “Als je nu niet snel de winkel uit dondert”… “Zal ik je stoten, niet voor het rechterbeen, niet voor het linkerbeen”…. “Maar je weet wel”…
(Lees verder onder afbeelding)
Een huis vol
Toen was een gezin met 9 kinderen geen bijzonderheid. Ook hier in de buurt was er ook zo’n familie. Uitspraak van één van de familieleden was dan ook : “ Je kunt hier geen deur dicht trekken, of er zit er wel één tussen”..
Eten
Voor zo’n groot gezin moest er ook elke dag flink gekookt worden. Op zondag hielden ze het bij een grote pan soep. De eersten schoven om 11.15 aan, want dan was het nog lekkere dikke soep. Als de pan leeg raakte, voegde moeders er weer een paar liter water aan toe. Voor diegene die naar de hoogmis waren en daarna nog een drankje deden in de kroeg werd het wel hele dunne soep…
Maar de soep wordt niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend…
