Bijna niet anders wetend dat het vrijdags de dag van de vette hap was (is). Maar er waren ook bouwplaatsen waar het iedere dag feest was. Ik kon dan wel eens een moeilijke eter zijn, maar niet wat betreft de vette hap. In 2 column’s enkele voorbeelden
Dorst
Op mijn eerste bouw (1971 postkantoor Zwolle) werd er op de vrijdag tussen de middag een visje opgehaald van de Zwolse veemarkt bij de IJsselhallen. Voordeel was dat het gezonder was als de vette hap. Nadeel (nou ja nadeel) was dat we als we s middags huiswaarts keerden, dit visje nog wel even ergens lieten zwemmen en tevens goed begin van ’t weekend.
(lees verder onder afbeelding)
Dringen geblazen
Op de nieuwbouw van het ziekenhuis in Emmen was de vrijdag natuurlijk ook de dag van de vette hap. De meesten van ons namen geen broodtrommel mee op vrijdag. Ik denk dat de cafetariahouder nog wel eens terug denkt aan deze gouden dagen. Niet alleen 8 tegelzetters bestelden hier de vette hap, maar ook alle bouwvakkers van het hele ziekenhuis. Het was dringen op vrijdag zo vlak voor de middag. De eersten melden zich al iets na elven. Er werd dus gretig gebruik van gemaakt. Sommige collega’s kropen de vrijdagmiddag vaak nog even ergens achter de kant om uit te buiken. Deze column is niet geschikt voor werkgevers…..
(lees verder onder afbeelding)
Anders dan anders
M’n werkgever stuurde me in de jaren 80 naar Epe om een cafetaria te betegelen. Het oude cafetaria deed nog dienst, maar het nieuwe werd er voor gebouwd. Iedere middag werd ik uitgenodigd om van een heerlijke maattijd te genieten. Meestal patat met wat rauwkost en dan een schnitzel, karbonade of zo’n lekkere vette gehaktbal. “Lekker man”.
Ben er weken aan het werk geweest maar had er ook wel een half jaar mogen duren. Tussen de middag altijd gezelschap van mensen die in Epe aan het werk waren. Stratenmakers, postbodes, ambtenaren die voor de gemeente buitenwerk deden. Wat hierbij opviel was dat de meesten alleen maar cola dronken.
De beheerder vertelde me dat daar meestal een scheut whisky of een andere sterke drank in zat. Als hun werkgever hun dan tijdens deze pauze opzocht leek het net of ze een colaatje dronken…
(lees verder onder afbeelding)
Hoe vetter, hoe better…
Wij konden ons “meestal” bedwingen met de vette hap tot de vrijdagmiddag. Sommigen op de bouw konden niet wachten tot de vrijdagmiddag en zondigden wel eens midden in de week. Maar de slopers op een school in Zwolle gingen op maandagmorgen tegen tienen al op zoek naar een vreettent. En ook na twaalven werd hier gebruik van gemaakt. En zo de hele week. Brood hoefden ze niet mee te nemen. ’s morgens begonnen ze nog voorzichtig met enkel een broodjes met kroket en/of frikandel. Maar direct na de middag gingen ze helemaal los.
Dan kwam patat met berenklauw, frikandel en de kroket met veel mayo, ketchup en andere sauzen bij. Het leek voor hun dan ook iedere dag vrijdag i.v.m. de vette hap. We hebben ons wel eens afgevraagd wat ze in het weekend aten…
(lees verder onder afbeelding)
Nog net niet Topfit
Bij Nefit in Deventer waren we met het hoofdkantoor (1991) op ongeveer 100 meter afstand aan het werk vanaf de kantine. Het was dan ook verleidelijk om iedere middag hier even aan te leggen,. 110 m. heen en 100 m. terug (hoefden we ’s avonds ook niet naar de sportschool). We leken nog net geen sumo worstelaar, maar sumo tegelzetter was wel van toepassing…
(lees verder onder afbeelding)
Nog steeds geen vegetariër
Rookworst op de bouw in Berkum ergens in de jaren 70 . De opperman van dit bouwbedrijf, ook zelf niet vies van een rookworst (iedere dag) zette een half uur (sept t/m april) voor de middagschaft een grote pan met water op de kachel die in de keet aanwezig was. Zo’n 15 min. voor de schaft gooide hij er meerdere rookworsten in. En met de schaft kon je een halve rookworst kopen voor 1 gulden.
Met de schaft van 09.00 uur moest al je aangeven of je en halve of een hele rookworst wilde, zo wist hij precies hoeveel, zodat er altijd een hele overbleef en die at hij dan zelf op. Dat was zeg maar de winst. En dit ging het hele herfst, winter en lente door. De opperman verkocht niet alleen rookworst, maar op het laatst zag ie eruit en had ook een figuur als een rookworst..
