Boertie heette de buurman vroeger. Hij woonde samen met zijn zus. Het was in de tijd dat Jan Fillekers en Henk van der Horst het tv-programma Showroom maakten voor de NCRV, waarin zonderlinge mensen geportretteerd werden.
Maar ik vond die vaak helemaal niet zonderling. Boertie en zijn zuster hadden daar ook zo in gekund en die waren heel gewoon. Net als een broer van mijn moeder die opgroeide bij de kinderloze buren een boerderij verderop, zodat die ook kinderen hadden.
We vinden nu veel van die dingen van toen gek. Vrouwen droegen bijvoorbeeld vaak een hoofddoek als ze de straat op gingen. Dat was nog ver voordat we de eerste arbeidsmigranten hiernaartoe haalden. Die hadden een ander geloof en een andere huidskleur, maar ze hadden ook helpende handen om onze economie op gang te houden, dus ze maakten ons nóg rijker.
Dat was toen, toen dachten we nog zo. Nu zijn we wijzer.
Maar zijn we er wel op vooruit gegaan? Kijk naar je eigen stemgedrag. Een tegen vier dat je PVV gestemd hebt. Dat je kiest voor iemand die zijn partij leidt als een dictator en standpunten heeft waar al eens een wereldoorlog uit is voortgekomen. Daarbij valt in het niets dat die man mij dusdanig gedreigde dat ik politiebewaking kreeg.
Vroeger waren sommige dingen echt een stuk beter. Zo hielpen Jossie en ikke Boertie met heujen. We hadden toen het klimaat nog niet verknald, dus ergens in juli en augustus had je vaak een reeks dagen met een lekkere gras-droog-temperatuur. Boertie zag aan de zwaluwen dat er zo’n periode aan zat te komen. Hij maaide dan snel zijn twee hectare gras, schudde het een paar keer en kort voordat het loonbedrijf tijd had, harkeerde hij het tot rilletjes hooi.
Jossie en ik haalden de baaltjes dan binnen. We lieten de een-taks-trekker van Boertie stuurloos een rechte lijn langs de baaltjes pokkepokken en hadden in een mum van tijd alles met een hooivork handig op de wagen gezwiept en van daar op de hooizolder boven op de deel.
Ons verdiende loon: drie flesjes bier en een paar knaken uit de portemonnee die de zus van Boertie in de bedstee had liggen.
Hoe er vandaag de dag gehooid wordt is pure achteruitgang. Boeren hooien al in mei. Dat is geen seizoen het gras écht te drogen. Bij het balen wordt er een conserveringsmiddel in het hooi gespoten. Het eindproduct wordt in plastic gewikkeld en machinaal ergens op erf gemieterd.
De boer en zijn baaltjes doen daar het jaar rond hun best te laten zien dat boerenarbeid een vervuilende industrie is geworden. Al was het alleen maar uitzicht vervuilend.
Luisteren kan ook:
