Ieder jaar rakel ik de korte broeken-discussie wel eens op. Maar nog nooit was dat in februari. Tjoingejonge wat een warmte. Als ik corona was wist ik het wel, ik ging er vandoor.
Door Denne van Knöldert
Je moet zijn wie je bent, zegt de baas altijd, maar toen ik lang geleden voor het eerst met een korte broek op het werk kwam, plaatste hij toch vraagtekens. Ik stond die dag voor een HBO-klas en buiten was het +25. Jongens liepen op teenslippers, maar hadden wel een stevig kruis in de korte broek want hoe de meiden erbij liepen in die hitte, dat wil je niet weten.
En als docent mag je daar niet naar kijken… Kortom ik had die dag wel meer aan mijn hoofd dan de directeur die me kwam vertellen dat het morgen toch maar weer een lange broek moest worden. Toen ze me aangenomen hadden vroeg ik nog hoe het korte broeken-beleid was. “Als het mooi weer is”, maakte de manager toen als grapje, “heb jij vakantie.” Hij had duidelijk buiten de klimaatverandering gerekend.
Een schooldirecteur legde me eens uit dat korte broeken vooral niet konden “omdat dat er niet uitziet”, een bestrijdbaar standpunt, velen met jurkjes vallen ook wel tegen, om nog maar niet te spreken van mannen in pakken van de Makro.
Wat me doet denken aan die keer dat ik op uitnodiging van sponsor Forbo bij het NK Wielrennen was in Meerssen, Limburg. Zaterdag was casual, zondag netjes. Zaterdag reden de amateurs en de dames, zondag de profs. In de VIP-tent liep ik zaterdags dus keurig in de pas met een vlot shirt en korte broek. De vertegenwoordiger van Forbo had de uitnodiging denk ik niet goed gelezen. Hij liep strak in het pak. Die kleding staat mannen toch altijd al wat mal, maar hij zocht verstandigerwijs de zijde van de burgemeester die er ook nog zo’n blikken ketting bij om had. Samen leken ze een soort Sovjet-vertegenwoordiging. Dat je je als belangrijk gedraagt, het niet bent, maar wel de macht hebt.
Zoals het een echte vertegenwoordiger betaamt, paste de man uit Krommenie zich als een kameleon aan en verscheen een dag later ook in korte broek. Hoewel ‘ook’… Dit keer bood de burgemeester geen redding.
Ooit ging ik met studenten op reis naar Manhatten. Mijn weeronline zei dat het daar drukkend warm zou worden. Maar volgens mijn studenten had ik gewoon bij de verkeerde New York gekeken, in Engeland heb je er ook een. Mooi niet! Vanaf die trip koop ik iedere reis een kledingstuk. Toen een korte spijkerbroek, bij Centuri21, onder de rook waar ooit The Twin Towers stonden. Die heb ik nog vaak aan, ben ik iedere keer toch even weer op Ground Zero.
In de corona-november was ik buitenwettelijk lekker aan de wandel in Limburg. Daar deed zich het voordeel van kringloop-broeken voor. Ik droeg er eentje van 3 euro 50 en het werd 20 graden zo maar midden op een wandeldag. Heb ik even ergens over een heg een mevrouw om een schaar gevraagd. Had ik toch nog zo maar ineens een korte broek aan.
En nu dus gisteren al weer. Vrijdag 19 februari 2021. Heeft al ergens gestaan dat het nog nooit zo vroeg zo heet is geweest? Dat weer is verdorie net de 400 meter indoor bij de vrouwen. Er worden voortdurend records gebroken. Vandaag weer. En morgen. Ik ben al wezen wandelen, vandaag hardlopen, morgen wielrennen. Dat doe ik normaal allemaal in korte broek als de r uit de maand is, maar die gewoonte moet ik afleren.
En komende week kan ik lekker college geven in de korte broek. Als het even meezit ga ik zelfs buiten in de zon zitten. Thuis werken, hoe mooi is dat.
