Ik zeg tegen mijn vrouw: “Laten we die verkenning over het zakgeld nog maar even uitstellen tot ze slapen. Je hebt maar zo kans dat ze anders meeluisteren.” Dat had ik niet moeten zeggen, want de kinderen sliepen nog niet en hadden mijn voorstel dus gehoord.
De volgende ochtend dachten mijn vrouw en ik als uit één mond ons zakgeld-standpunt mee te kunnen delen aan onze kinderen. Maar die wilden weten wie welke standpunten in de discussie ingebracht had.
“Wie welke standpunten? Dit is wat we er samen van vinden…”
“En waarom wilden jullie er gisteravond dan over discussiëren nadat we sliepen?
“Huh?”
“Ja, dacht je dat ik dat niet gehoord had?”
Daaraan moest ik denken toen uitlekte dat er bij verkennende gesprekken over de kabinetsformatie een functie elders voor Omtzigt overwogen werd. Met als gevolg dat vertrouwelijke gesprekken in een keer openbaar moesten worden.
Mijn vrouw en ik maken geen notities van onze gesprekken. Dus konden we helderop liegen over onze verkenning. We waren het in hoofdlijnen best met elkaar eens. Kinderen moeten leren met geld omgaan, ze mogen best wat achter de hand hebben voor af en toe iets leuks maar meestal toch onzinnig, ze moeten niet uit de pas lopen met vriendjes en vriendinnetjes, niet achterop lopen, maar ook niet voor de troepen uit.
Verkennende gesprekken over hoe je de parameters moet instellen zijn wat aan de late kant als je al kinderen in de zakgeldleeftijd hebt, dus laten we zeggen dat we een discussie hadden over:
– hóe je ze met geld leert omgaan: moeten ze bijvoorbeeld aankloppen voor nieuwe kleren of krijgen ze kledinggeld?
– wát is zinnig en onzinnig?: Moeten ze genoeg geld hebben om geregeld de kroeg in te kunnen? En wat vind je van een coffeeshop?
Dat zijn dingen die je als ouders van een democratisch samengesteld gezin (we zijn zelfs een beetje communistisch. Iedereen legt zijn inkomen voor de volle honderd procent in ten behoeve van het geheel, we delen tot en met de kaasschaaf met elkaar) graag even zonder kinderoren met elkaar bespreekt. Even finetunen. En dat dan als een gemeenschappelijk standpunt naar buiten brengen. In geval van zakgeld is dat extra belangrijk, want dan komen kinderen er niet mee weg dat ze pappa vragen om geld, omdat het van mamma wel mag als het van pappa ook mag.
Dus dat nu die vertrouwelijke gesprekken in Den Haag openbaar gemaakt moeten worden: dikke onzin. Het leidt alleen maar tot vertrouwelijke gesprekken over vertrouwelijke gesprekken. Je hebt die functionaliteit gewoon nodig om zand in de machine te voorkomen.
