Je krijgt wat je vraagt
Als je zo’n land wil, dan krijg je zo’n land. Na de verkiezingen kan ik vaststellen dat al die mooie praatjes over noaberschap ook wel wat anders liggen. Toeslagenaffaire? Ze hebben vast ook wel een beetje schuld… En Rutte loodst ons toch goed door de corona? Maar dat geheel terzijde, terug naar de werkster.
Bescheiden opstelling
Het kost best wat nederigheid, zo’n werkster in huis. In films van vroeger is de werkster altijd nederig, maar bij mij thuis heb ik die rol. Als de werkster komt, maak ik de avond ervoor altijd even het huis aan kant en doe ik de afwas. En als we een andere kameropstelling bedacht hebben heeft zij dat gewoon weer in originele staat terug gezet als ik ’s avonds thuis kom. Daar had ze de tijd ook wel voor, want ik had al stof gezogen en de was op gehangen.
Ervaren senioren
Bij mijn moeder gaat dat er heel anders aan toe. Die heeft de eerste jaren van de huishoudschool gevolgd. Dat was in de tijd dat het dorp Mariënheem nog niet eens bestond, in tijden dat ze er heel andere schoon-principes op nahielden dan nu. Op die huishoudschool leerde je over reinheid, regelmaat en ritme. Dat was niet alleen handen stuk wassen zoals nu, maar ook de plinten én stoelpoten niet vergeten af te stoffen. Toen ik laatst zei dat wij thuis spinnenwebben laten zitten tegen vliegen en muggen, dreigde ze toch nog kort voor haar 90ste verjaardag te bezwijken.
Mijn moeder kortom, houdt de schoonmaakster goed in de gaten. Het huis is opgedeeld in vieren, driekwart van de tijd is een kwart grondig aan de beurt, in het andere kwart rest dan nog net tijd genoeg voor de resterende driekwart. Op die manier is iedere maand het hele huis één keer goed gedaan. Of eigenlijk iedere vier weken, maar dat is het ritme waarop moslims bepalen wanneer het ramadan is, dus dat vergelijk maakt mijn katholieke moeder liever niet.
Reclameren
Als bij mijn moeder de werkster het een keer niet goed gedaan heeft, dan wordt de thuiszorg gebeld. Dat is het voordeel van niet-zwart. Dan heeft iemand een baas waar je kunt klagen. (Waarom is mét belasting wit en zonder belasting zwart?) Zo’n klacht kan er over gaan dat er nog strepen op de ramen zaten. Maar ik ben er ook al wel achter dat de ene schoonmaakster wel strepen achter mag laten en dat de ander nog niet een schoon afgewassen kopje op de verkeerde plank terug in de kast mag zetten. En toen er laatst eentje voorgesteld had vim en glorix te vervangen voor biologische schoonmaakmiddelen was Leiden helemaal in last. Want wat een onzin toch allemaal, dat hebben ze na de Tweede Wereldoorlog allemaal niet voor niets uitgevonden!
Die schoonmaakster is daarna ook maar voor haar zelf begonnen, want dat verdient veel beter. Dat zit in ons welvarende land zo: de overheid vraagt verschillende thuiszorginstellingen in te schrijven op ‘via het belastingsysteem georganiseerde hulp in de huishouding voor wie dat zelf niet meer kan en waar de kinderen te beroerd zijn dat intern te regelen’ en kiest voor de goedkoopste. (Ze moeten ook wel zuinig zijn, want wat kosten al die grote gemeentehuizen wel niet…) Om de klus binnen te harken betaalt de thuiszorg haar schoonmaaksters schandalige tarieven.
Voor de thuishulp was het de keus tussen via een nul uren-contract onderbetaald en afgezeken te worden door een baas of zonder baas meer dan het dubbele te verdienen. Ze koos dat laatste. En het zou me niet verbazen of de wethouder zelf heeft ook een zware werkster.
