Vreemd, in de B&B word ik gastvrij ontvangen met een drankje: een kwart liter water in een flesje. Buiten 37 graden, onderweg vijf liter kraanwater bij elkaar gescharreld en dan tot slot een mondje water uut plastic terwijl kraanwater ook in Frankrijk gewoon kan.
De perspectieven zijn ook niet altijd gelijk. Mijn host viel al bijna flauw toen ze begreep dat ik niet met het openbaar vervoer maar met mijn fiets van Gar du Nord naar haar appartement was gekomen, terwijl het door mij niet eens meegenomen was als een fietsdag van Parijs noar Salland. Die eerste etappe, dat ging morgen pas gebeuren. Naar Coucy le Chateau Auffrique, 125 kilometer verderop. En toen ik die avond nog even de fiets wilde pakten voor een mini-marché een paar kilometer verderop, bood ze me spontaan aan iets voor me te koken, want ik moest toch wat energie sparen? Kiek, dat is nou zo mooi aan de B&B’s, mensen vinden het ook gewoon leuk gasten te krijgen.
De volgende ochtend ging mijn project eigenlijk pas echt beginnen. Ik was naar Parijs gekomen om naar huis terug te fietsen. 770 Kilometer, waar van ik er vandaag gelijk maar 125 ging doen. De bedoeling was 100 per dag, maar ik had op internet geen overnachting kunnen vinden eerder dan in Coucy le Chateau Auffrique. Dat vond ik thuis nog wel vreemd, want ik zou door nogal wat dorpjes fietsen, maar een keer op de fiets begreep ik het: dat zijn allemaal dorpjes van niks, met anderhalve man en een paardenkop als inwoner.
Er was nog wel iets waar ik geen rekening mee gehouden had. Dat de Alpen, de Pyreneeën en de Mont Ventoux niet aan deze kant van het land lagen, hield niet bepaald in dat er hier in het noorden geen heuvels waren. Wij noemen dat hier de Holterberg, met zijn Motieweg en de klim naar de kei, daar heet het platteland. Thuis zou ik er niet aan denken de Toeristenweg tien keer te fietsen, vandaag deed ik dat qua glooiend wegdek een keer of twintig. En dat ging! Dat ging goed! Mede door het fantastische landschap waarin me de wind gunstig gezind was. Oneindig uitgestrekte graanvelden, grote rollen stro en magnifiek mooie kruidenweiden. Als je dan kalm de bult op peddelt heb je wat te kijken en vergeet je de inspanning. Hoe nietig en tegelijk hoe grootst voelt dat, als je daar in je eentje dwars door heen kruist. Ik wilde wel eens ervaren hoe het zou zijn in je eentje zo’n toer te maken, nou daar kwam ik op dat moment met volle teugen aan toe.
Ik had mijn zwembroek bovenin de bagage gedaan omdat de kaart zei dat ik vandaag veel langs water kwam, maar dat bleek allemaal geen zwemwater. Klop ik moe en bezweet bij mijn tweede B&B aan, zegt de host: “Trouwens, achter in de tuin staat ook een zwembad, als je zin hebt?” En ik mocht pruimen van de boom plukken zoveel ik wou.
Wie dut mij wat? Ik heb de baane vol met wind, ik zol hoast zeng det kump wel goed vandage.
