Ik liep van de week een rondje in het bos langs de Berkendijk op de grens van Heino en Raalte waar vroeger De Averboys een voetbalveld hadden. Dat veld is vergane glorie. De goal die ik daar maakte ook. Een zeldzame goal: ik scoorde met het hoofd én troefde daarmee profvoetballer Wiebe Bosch af.
Vroeger… Ik kwam uut Ramele, dat grensde aan Pleegste. De Raarhoek, of eigenlijk Het Hogebroek, waar ik nu woon, leken mijlenver weg, want aan de andere kant van Raalte. Raalte was vroeger zo groot dat ik er op een volleybaltoernooi in het Belgische Roeselaere achterkwam dat er ook een streek was die Brunsel heette en dat ik er jaren later voor het eerst kwam…
Vroeger deed ik aan twee manieren van voetballen. Bij Rohda en in een wilde competitie. Bij Rohda was het met scheids en daarom ook vaak met gezeik. Gemene grensrechters en spelers die het randje opzochten. Als Rohda had je het altijd lastig want ieder buurtdorp wilde je wel mores leren. Bij de wildcompetitie was er geen scheids, dan heb je er ook niks aan grenzen op te zoeken en hield je je dus keurig aan de regels. Ik speelde bij Manza zaalvoetbal, dat bij oprichting FC Manza United heette, eerst viel FC eraf, daarna ook United. Manza was een renpaard en won alles. Wij ook. Want onze spits had niet voor niets de bijnaam van dat renpaard gekregen.
Er was ook een wilde veldvoetbalcompetitie. Met wedstrijden in Wijthmen bij wegrestaurant De Mol achter, bij Spikker in Lettele en op dat veld van Averboys dus. Bij De Mol mochten ze op zondag niet open vanwege het geloof. Maar naast het veld stond een schuurtje en in dat schuurtje een koelkast en naast die koelkast een schoteltje voor het geld. Omkleden voor en na de wedstrijd was er niet bij, maar we hadden wel een derde helft. Bij Spikker hadden ze buiten nog wel een zinken wasbak waar je met de kop onder de kraan kon en daar was de bar wél open. Bij Averboys was er eigenlijk alleen een voetbalveld, ik meen me te herinneren dat zelfs de lijnen niet altijd even duidelijk gekalkt waren. Maar wat maakt het uit, we namen zelf bier mee en soms dronk je daar al van in de rust.
Van de week liep ik daar over te mijmeren, omdat ik over dat veld wandelde. Pleegste had me destijds gevraagd mee te doen. Ik rechtsbuiten, Wybe Bosch links back bij Averboys, maar het zou me ook niet verbazen als hij in zijn eentje de hele verdediging voor zijn rekening nam. Ik had hem gisteravond nog op Studio Sport zien voetballen met Heracles, nu had ik hem te passeren.
Eentje van De Dodde zette vanaf links op de zestien voor. Ik duikelde, strompelde, viel half naar de al dalende bal en kreeg ‘m op mijn voorhoofd. Ik kopte nooit. Nu wel. In de goal. Pleegste had gewonnen. En bij Averboys waren ze boos op Wybe.
Het schijnt dat je geheugen nog wel eens aan de haal gaat met de werkelijkheid. Maar ik denk toch echt dat ik me díe goal nog precies voor de geest kan halen. Studio Sport was er vast de uitzending mee afgesloten 😉
