De gemeente Raalte gaat fietspaaltjes verwijderen die een gevaar vormen voor fietsers. Ik vind het heerlijk te lezen met hoeveel ronkende taal zo’n bericht de wereld ingestrooid wordt. “Goed hè van ons?” klinkt er in door. Maar ik denk altijd: “Waarom heb je verdomme die paaltjes daar neergezet.”
Door Denne van Knöldert
Want kennelijk is veertig procent van de paaltjes gevaarlijk… Nu wist ik dat al lang. Maar probeer zo’n olietanker van een gemeentelijk apparaat maar eens op andere gedachten te brengen. Dat gaat heel moeilijk en duurt heel lang. Zo lang, dat je niet precies weet waar dat veranderingsproces is begonnen.
Ik heb nog niet zo lang geleden het duo-paaltje hierboven in een column gebruikt. RTV Oost vroeg me nog waar ik die foto gemaakt had Geen idee of zij er ook iets mee gedaan hebben. Maar zo beginnen dat soort veranderingen wel. Dit voorbeeld is echter te kort geleden om nu al nieuw beleid te zijn. Ga maar na: een wethouder ziet die foto, wacht een vergadermoment met zijn collega’s af om het in te brengen, dan gaat iedereen kijken of er electoraal voordeel uit te halen is, dus heb je de meeste kans als de verkiezingen zo ongeveer over een jaar zijn, dan moet er nog een externe partij een onderzoek doen wat vanwege de declarabele uren ook altijd wat onvoorziene vertraging oploopt en zo ineens is het plan er: kijk eens wat wij gaan doen, gevaarlijke paaltjes weghalen.
Net als linksdraaiende yoghurt. Nu nog lekkerder. Heb ik dus al die jaren minder lekkere yoghurt zitten eten?
Als die olietanker al door mij van koers is veranderd – die kans is klein, want andermans ideeën worden niet zo makkelijk omarmd – dan zal het de paaltjesaffaire zijn die ik met waterschap – toen nog – Groot Salland had. Die hadden bedacht een paaltje op het recreatieve fietspad te boren dat langs mijn huis loopt. Midden op het pad. Idioten. Toen mijn dochter daar tegenaan gefietst was en op de bek stuiterde (oh, je spijkerbroek is kapot…) heb ik eigenhandig dat paaltje eruit gedraaid en hem bij mij in de hooiberg gelegd zodat ze hem daar konden ophalen.
“Je hebt dat paaltje gestolen”, dachten ze eerst nog.
“Denk er van wat je er van denkt”, heb ik geantwoord, “maar kom eerst even in de hooiberg kijken.”
Het paaltje is opgehaald en nooit meer terug gezet. De boorgaten zijn het bewijs dat hij er ooit stond.
Gelukkig hebben heel veel fietspaden in Raalte nu boorgaten als bewijs van alderjezus dom geplaatste paaltjes. Dat mag je nu zeggen. Vorige maand waren ze nog zo belangrijk voor de verkeersveiligheid.
