De kluitjesvoetballende journalistiek smult ervan: inzoomen op dat lullige speldje van onze minister die daar met veel te veel kleren aan in de brandende woestijnzon naast de emir zat te kijken naar een wedstrijd tussen 22 miljonairs waarvan de ene helft geen idee had wat voetballen nu eigenlijk is en de andere helft geen donder zin had aan zweet op het voorhoofd.
Mooi toneelspelletje op die tribune, met de wereld als publiek. Titel van het stuk: recht van streken.
Ach, dacht de emir, dan doe ik een bandje om voor een vrij Palestina, een land dat door het westen tot op de dag van vandaag geannexeerd wordt omdat de joden na de oorlog een vrij land beloofd werd. De een zijn vrijheid is de ander zijn gevangenschap, een standpunt dat hier altijd pas ingenomen wordt door politici als ze ex-politici worden.
Journalisten waren door die actie van de emir zo in verwarring, dat ze geen kans zagen daar vanuit hun kluitje onder uit te voetballen. Ze hebben het al moeilijk zat hun hoofd bij dat FIFA-verbod op de 1-love band te houden. Dat hier de regeringspartij CU ook tegen homo’s is, de baas wil zijn over de buik van vrouwen, dat hier het in Salland sterke CDA een geloof vertegenwoordigt dat geen vrouwen op de katholieke preekstoel wil hebben staan, dat de SGP voor de doodstraf is, dat hoort ook allemaal bij die 1-love, maar we zijn nu even in Qatar aan de gang hè!
Nee, als er nou een landsstreek recht van spreken heeft, dan zijn wij het hier in Salland wel! Wij strijden tenminste nog voor een goed onderkomen van arbeidsmigranten. Ze mochten niet meer met z’n zessen in een huisje in Old Heino. Ik ben er even wezen kijken, en inderdaad: ze zijn weg. Dus dat probleem is ook weer opgelost. Of… waar zouden de Polen nu overnachten? ‘Ergens in Mariënheem’ wordt gefluisterd. We gaan er vast wel achterkomen, een keer, en dan gaan we weer stampij maken.
Het echte probleem is de Jumbo. Daar weigeren ze goed te betalen. Dus willen wij dat werk in het distributiecentrum niet doen. Dan haal je Polen. Laten we niet aan de emir van Qatar vertellen hoe wij die mensen huisvesten, ze geestelijk kapot maken, ze wurgcontracten geven, omdat wij zo weinig mogelijk willen betalen voor onze overconsumptie uit de supermarkt.
Nou had ik het plan een kaarsje aan te steken voor die arbeidsmigranten, hier in Salland en daar in Doha. Maar nu lees ik dat kaarsen ongezond zijn, ze stoten fijnstof uit en zijn gemaakt van olieachtige producten. Een LED-lampjeskaars is ook al zo wat. En trouwens, die komen uit China.
Gelukkig hebben we pakjesavond voor de deur staan. Dat schept nog een beetje licht in de duisternis. Ik ben dit jaar goedkoop aan de cadeautjes gekomen. Black Friday heeft me aan kleding geholpen. De slaven die daar aan te pas kwamen zijn alleen maar blij, anders hadden ze geen werk gehad.