Af en toe pak ik er een plukje teletekstberichtjes bij om er zeker van te zijn dat onze vaderlandse journalistiek echt de weg kwijt is. Ik ben namelijk voorstander van een officiële beroepsgroep, met regels waaraan je je moet houden. Nu kan iedereen die drie woorden achter elkaar kan zetten zich journalist noemen. Als journalisten hun eigen vak niet serieus nemen, waarom zou ik het dan wel doen?
Met een beroepsgroep kun je er meer van op aan dat iemand zijn werk serieus neemt. Kijk maar naar Oscar Hammerstein en Bram Moszkowicz. Die zijn uit de orde van advocaten gezet omdat ze de beroepsgroep schaadden. Artsen, verpleegkundigen, coaches, voetbaltrainers, docenten… ze moeten allemaal of gediplomeerd zijn, of een eed afleggen, of jaarlijkse bewijzen dat ze up to date zijn. Zelfs mijn timmerman en elektricien moeten een of ander certificaat hebben.
Maar journalisten hoeven dat allemaal niet. Een serieuze beroepsgroep waar je van op aan kunt, is in de journalistiek nogal essentieel. Want dat vak gaat hand in hand met democratie. Ze controleren immers de macht. Maar niemand die journalisten controleert. Geen branche-organisatie, maar ook journalisten zelf niet. Dat komt misschien omdat het hen ontbreekt aan tijd, kluitjesvoetbal verplaatst zich namelijk nogal snel, en dan moet je mee. Maar ik denk vooral omdat het not done is iets over je collega’s te zeggen. Gevaarlijk is het ook, want je bent zo maar zelf aan de beurt. Tegen kritiek kunnen ze slecht en terugpakken kunnen ze goed.
TT-pagina 104 van vandaag gaat over een VN-rapporteur die het politieoptreden tijdens coronarellen in Amsterdam het ergste politieoptreden vindt dat hij ooit zag, na de door politieagenten uitgevoerde moord op George Floyd. De arrestant lag op de grond en werd toch nog met de politiestok geslagen en door honden gebeten.
De rapporteur blijft bij zijn standpunt, al had hij het wat genuanceerder kunnen zeggen, meldt TT. Je zou natuurlijk ook vraagtekens kunnen zetten bij het politieoptreden, en bij het journalistiek opruiende gedrag tegen mensen die niet mainstream denken over het corona-beleid. (Nog dezelfde week voert de politiek een stroomstootwapen in. Dus waart oe.)
TT-pagina 108 (januari 2022) zegt dat er meer aandacht moet komen voor ventilatie in scholen. Maurice de Hond zegt dat al ongeveer sinds april 2020, maar die wordt door de journalistiek weggehoond (omdat die het aandurft kritisch op hen te zijn?). Als journalisten dat thema toen hadden opgepakt, zouden we er veel beter voor staan.
TT-pagina 110 zeg dat die achtervolger van John van den Heuvel toch gewoon een ordinaire bumperklever was. Media hielpen Van den Heuvel in het zadel met Telegraafachtige redenatie van “het lijkt me toch stug dat iemand om andere reden een bivakmuts bij zich heeft,” dus zal het wel een potentieel moordenaar zijn? Op mijn racefiets heb ik dezer dagen ook wel eens een bivakmuts op. Ik zou zeggen: toegeven dat je met het kluitje meeging, de rug rechten en aandacht besteden aan bumperkleven, want dat is ongevallen-oorzaak nummer 1. Samen aan een signaal werken, zou een mooie oplossing zijn. Ik zet altijd mijn richtingaanwijzer aan. Nemen ze vanzelf afstand. Een tweede keer trappen ze daar ook nog wel in. Als ze dan weer gaan bumperkleven ga ik 20km onder de maximumsnelheid rijden. En zet ik een bivakmuts op.
TT-pagina 111: 33.000 besmettingen. Zonder de disclaimer dat je daar niks aan hebt. Want ten eerste test iedereen zich tegenwoordig een slag in de rondte, ten tweede gaat het om de ziekenhuisopnames. Maar ook die laatste cijfers zijn krom: de helft van de corona-ziekenhuisopnames komt om andere reden naar het ziekenhuis en blijkt daar corona te hebben. Er is bij de helft van de corona-ziekenhuispatiënten dus geen corona-opname-aanleiding.
Ik weet, daar moet je allemaal iets meer voor doorgeleerd hebben. Maar daar is niks mis mee. Al helemaal niet omdat het vak zo belangrijk is.
