Terwijl we discussiëren over meer geld naar de zorg, krijg ik een mail van Beter Horen. Het is vijf jaar geleden dat ik een gehoorapparaat kreeg, qua zorgverzekering heb ik daarom recht op weer een nieuwe.
Huh? Is de noodzaak van een nieuw gehoorapparaat gebaseerd op de termijn van vijf jaar in mijn zorgverzekering? Voor Beter Horen blijkbaar wel. Want ze sturen me een email, ik krijg een brief en ze bellen ook nog. Ik werd pas echt pissed toen ze na dat telefoontje melding maakten van de mogelijkheid dat ik een in ‘bel me niet’-register terecht kon komen? Wat? Is dit dan geen gehoor-kwaliteitstelefoontje? Nee, dit is een manier om jou over te halen jouw zorgverzekering geld uit de zak te kloppen.
Dat ‘bel me niet’-register zelf is ook zo’n kut-ding. Van dat register trekken die bellers zich niks van aan. Ik ben er wel blij mee trouwens, met die bellers. Mijn studenten geef ik als oefening mee, te proberen het gesprek om te draaien. Dat zij dus de vragen stellen. Voor aankomend journalisten is dat best een leuke oefening. Ikzelf draai het gesprek altijd om met de vraag of die ongewenste beller niet beter kan gaan leren voor zijn aankomende tentamens, dat ie dan een diploma krijgt en niet van die lullige baantjes hoeft te doen.
Mensen bellen om ze te bewegen iets te kopen wat ze op dat moment helemaal niet nodig hebben, maar wat de premie voor de ziektekosten wel omhoog drijft. Wat voor neoliberale smeerlapperij is dat? Dat zouden we veel vaker en misschien ook wel harder moeten roepen, zodat perverse bedrijven dat beter horen.
Je zit trouwens maar zo weer in een ‘bel me wel’-register. Ik had twee zakjes Fisherman’s Friend gekocht en kreeg daarom een kraslot. “Dat is mooi, want ik win altijd alles” zei ik tegen de caissière die “echt waar?” antwoordde, waardoor ik haar te licht woog voor een geniepige belfunctie bij Beter Horen. Thuis kraste ik het lot en kreeg een code die ik moest invullen op een site. Wat de prijzen waren stond er op die site niet bij, maar op een fotootje zag ik Action-prullaria met het logo van Fisherman’s Friend. Niet bepaald sterk spul waar je de tranen van de in de ogen schieten.
Om te weten of ik een prijswinnende code had moest in naam, email en geboortedatum invullen en ik moest akkoord gaan met de actievoorwaarden. Ik moest zelfs aanvinken dat Fisherman’s Friend mijn gegevens door mocht verkopen. Zou me niet verbazen als Beter Horen die gegevens opkoopt: man boven de 60, zwakke ruggegraat want bereid zijn hele ziel en zaligheid prijs te geven met de kans van bijna nul procent om een wegwerppetje te winnen. Laten we die eens bellen hoe het met zijn gehoor is.
Van Fisherman’s Friends heb ik geen verstand, veel te sterk spul voor mij. Wel erger ik me net als Denne kapot aan de reclames voor brillen en gehoorapparaten.
Ligt ook aan de verzekeringsvoorwaarden. Eenmaal in de vijf jaar “recht op “zou moeten worden vervangen door : eenmaal per twee jaar een (gratis) oog-of gehoormeting, en wanneer daaruit blijkt dat je een nieuw apparaat echt nodig hebt, dan kun je een vergoeding krijgen, die wat mij betreft nooit 100% mag zijn.
En acties als”wij betalen uw eigen risico”zouden ook verboden moeten worden.