Waar ze een typisch Nederlandse woonwijk konden zien, vroegen de gasten in onze B&B. Nou, als je het fietspad afwandelt kom je eerst in een luxe wijk, maar een eindje verder wordt het al snel wat we hier zo gemiddeld aan wijken bouwen. Of ze daar zo zonder problemen een beetje rond konden lopen. Ja, geen probleem. Iedereen heeft de gordijnen open hier, je kunt dan zelfs een beetje naar binnen gluren hoe onze huiskamers er van binnen uitzien.
Het waren Chinezen, onze gasten. Leuke lui. En heel nieuwsgierig. Net als ik, als ik in een buitenland ben dat stevig anders is dan hier. Of we altijd zo ontbeten als ze geserveerd kregen in de B&B, wat we zoal als avondmaal aten, of we inderdaad geld van de overheid krijgen als we met pensioen gaan, maar ook of het echt zo is dat we zoveel Chinese spullen kopen en of we echt de indruk hebben dat China de wereld overneemt. “Overnemen van jullie dan toch,” wreven ze het er nog maar even in. Want dat hadden ze op school wel geleerd. Wij, het Westen, spelen al heel wat jaartjes de baas over de wereld. “Jullie hebben toch hele continenten als Amerika en Australië omgevolkt en slaven overal naar toegebracht waar je ze uit kon buiten?”
Na een uurtje kwamen ze terug van de woonwijk. Schik dat ze gehad hadden. “Wat een bizar grote tv’s hangen er overal, we konden vanaf de straat gewoon meekijken. Er was iets met wielrennen op.” Maar schrik ook. Ze waren door de politie aangehouden. “We stonden daar foto’s van die huizen te maken, je had gezegd dat dat wel kon. Maar ineens kwam daar een politieauto aan. We hebben toen maar verzonnen dat we de ondergaande zon fotografeerden.”
De Stentor een dag later: De Schubertstraat in Raalte staat vol met statige huizen. De huizen in de nieuwbouwwijk in Raalte-Noord hebben een gemiddelde waarde van zes ton. Het is een straat waar vreemdelingen snel opvallen, zo ook het drietal van gisterenavond. Rond tien uur wordt de politie ingeschakeld.
Agenten weten de verdachte drie snel te vinden. Van kwade bedoelingen blijkt dan helemaal geen sprake. In gebrekkig Engels legt het drietal uit dat ze uit China komen. Na een zware avondmaaltijd wilden ze de benen strekken en een rondje wandelen.
Ik heb onze Chinezen dat bericht laten lezen. Hun reactie: “Is dat de staatskrant van jullie? Met verhalen die van hogerhand bepaald worden? Dat ze het volk bang maken in de hoop dat het gepeupel zich verder keurig aan regeltjes houdt? We dachten dat jullie vrije journalistiek hadden?”
Nee, heb ik ze uitgelegd, het is geen staatskrant. Maar ze mogen ook weer niet schrijven wat ze willen. Het is pure commercie en dan gaan economische wetten gelden. De bazen bepalen de verhalen. De krant moet verkocht worden immers. Dan krijg je lulverhalen die nergens over gaan. Dus journalistiek zou ik het niet willen noemen.
Een beetje teleurgesteld verlieten ze Nederland. Heel veel anders dan hun China was het hier niet. Ze snapten alleen niet waarom wij vrijwillig kozen voor bullshit-journalistiek.
