Ik hoorde dat de borsten van de zeemeermin aan de gevel van Neuf op De Plas in Raalte zijn afgeplakt, omdat iemand klachten had over die blote borsten.
Ik kom wel eens in de sauna en dan heb ik ook wel eens klachten over borsten. Maar ik heb dan niet de macht dat die mevrouwen als de wiedeweerga bovenstukjes aandoen. Dus ik vraag me af waar de blote borsten-klacht vandaan komt, dat die persoon zo invloedrijk is dat ernaar geluisterd wordt.
(tekst gaat verder onder de foto)
Op zoek naar de betekenis van carnaval vertelden mensen me dat het een feest van nieuw leven is, van uitbundigheid, van frivool gedrag. Dat zijn mooie woorden, maar het gaat dan natuurlijk gewoon om neuken, want leg me maar eens uit hoe je anders nieuw leven krijgt. Om de voortplanting een beetje succesvol voor elkaar te frommelen, hebben mannen en vrouwen aantrekkelijke lichamelijke kenmerken die de hormonen aanjagen. Zoals borsten. Je kunt er een boom over opzetten wanneer die het spannendst zijn, wel of niet bedekt, maar als de carnavalsvereniging mij het gevraagd had, zou ik geadviseerd hebben er geen blaadjes voor te hangen.
Maar ja, ik ben dan ook wel een beetje een borstenman. Ik had ooit in de Tretjakov Galerij in Moskou een schilderij van Monet gezien, met de waterlelies in een vijver en een brug over die vijver. Ik wist me er later nog van te herinneren dat er een vrouw, vermoedelijk een zeemeermin, in dat meer stond met ontbloot bovenlijf. Prachtig, die waterlelies! Toen ik dat schilderij later nog eens terugzag, was die vrouw er helemaal niet. Die bestond blijkbaar alleen maar in mijn gedachten. Lucky me.
Ik hoop niet dat ik later door dementie in de frontale voorkwab mijn aangeleerde geremdheid kwijt raak en er alles zo maar uit flap wat er in mijn hoofd omgaat. Dat is dan ga raaskallen over het tv-progamma ‘het mooiste meisje van de klas’. Dat daar nog nooit een keer een klacht over is binnengekomen…
Natuurlijk heeft iedereen het recht zo’n blote borsten-klacht in te dienen. Maar ik vind het ook een maatschappelijke plicht dat je niet van slag raakt van iedere klacht. Het is niet de club die overal maar wat van vindt, die ons vandaag de dag teistert, het is de angst die we ervoor hebben. Soms hebben ze gelijk. Soms niet.
Als docent werd ik kwaad op een student die tijdens mijn college iets bij Salando bestelde. Die heb ik aangeraden de studie te stoppen omdat het zonde was dat wij als samenleving nog in dat holle hoofd van haar zouden investeren. Waarop ze een klacht bij de directeur indiende dat ze zich onveilig voelde in mijn lessen. Ik heb de directeur gezegd dat dat ook precies de bedoeling was. “Ja, maar ja” zei die, “en de buitenwereld dan?” Ik zeg: “die geeft ons groot gelijk dat we studenten die hier helemaal niet moeten zijn, gewoon zeggen dat ze hier helemaal niet moeten zijn.”
Kijk nu eens naar de zeemeermin in Kopenhagen. Dat is een echte toch? Zijn we het daar over eens? Nou, ik heb haar hieronder afgebeeld. Niks geen blaadjes over haar borsten!
(tekst gaat verder onder de foto)
Carnaval = vaarwel aan vlees
Nader onderzoek leert trouwens dat carnaval helemaal niks te maken heeft met dat nieuwe leven. Het is niet meer dan nog één keer even flink uitpakken voordat je als goed katholiek veertig dagen gaat vasten, op weg naar de Pasen. Carnaval, carne vale, vaarwel met dat vlees. Zo gehecht we zijn aan tradities hebben we vorig jaar zelfs carnaval midden in de vasten gevierd. Van dat ‘zonder vlees’ zijn we vergeten.
We zijn secuur in de tradities die we in ere houden.
De traditie van hoe we ons gedragen met carnaval, die houden we ook in ere. Wedden dat we dit weekend minder secuur zijn in onze monogamie? Er gaan heel wat borsten gevleid en in kontjes geknepen worden, die niet van je eigen vrouw zijn. Of dat bij jóuw traditie hoort, dat moet je maar mooi zelf uitmaken, als je maar niet tijdens carnaval ‘zondigt’ om daarna namens het geloof weer een brave smoel op te zetten.
En tot slot nog wat kunst, want dan mag het wel. Hoewel, die laatste is ergens in een gemeentehuis van Nederland verwijderd. Te naakt.
