Kinderfeestjes worden steeds gekker, stond er in de krant. Ik heb nog even naar de datum gekeken. ’t Was de krant van gisteren. Het had net zo goed de krant van twintig jaar geleden geweest kunnen zijn, toen ik – correctie – toen mijn vrouw met de kinderen feestjes afstruinde. Van klasgenootjes, dus in de buurt, maar meestal moesten er wel een paar chauffeurs mee naar manege of rolschaatshal.
De jeugd is nergens in geïnteresseerd, ze volgen niet wat er in de samenleving gebeurt en ze ondernemen geen enkele actie om zich klaar te stomen voor als het hun beurt is de maatschappij over te nemen van ons. Dat soort verwijten moeten jongeren van nu het hoofd bieden. Maar die cursieve woorden, die zijn ongeveer zo uitgesproken door Socrates. Dus dat ‘die kloothommels’ van leerlingen en studenten niet willen deugen, dat zeiden ze ook van jou en mij, met die kanttekening dat dat van mij ook wel klopte.
Ik wil er maar mee zeggen dat vermoedelijk die extravagante kinderfeestjes ook van alle tijden zijn. Ze waren er ook al wel toen het nog een hele kunst was nieuws van gisteren in de krant van vandaag te krijgen die door – inderdaad – jonge lui ’s morgens voor dag en dauw rondgebracht werd. (Je moet opgenomen worden in het gekkenhuis als je vandaag de dag het nieuws nog zo verspreidt.)
Trouwens, mijn eigen kinderfeestjes bestonden uit voetballen en pannenkoeken eten. Behalve die ene keer die ik als plattelander naar een feestje van een jongetje uit het dorp mocht. Daar kregen we een taartje dat smaakte naar citroen. Bah, ik kan de smaak nog zo oproepen. En het ongemak van hoe ik dat schoteltje leeg kreeg.
Wij zijn met de kinderen naar een indoor-rolschaatshal in Apeldoorn geweest. De kinderen hebben een soort van workshop ‘gebakjes maken’ gehad. Er was een moeder die een speurtocht door de wijk gemaakt had, waarmee we nog twee kinderen kwijtgeraakt zijn. Ik ben chauffeur geweest voor een bezoek aan de brandweerkazerne, waarna onvermijdelijk ook een bezoek aan de politie gebracht moest worden.
We zaten niet in het milieu van met z’n allen naar De Fundatie om cultuur te snuiven, want we deden de kinderen naar een openbare school omdat we niet zo geloven in een geloof dat denkt het zeker te weten. Een workshop zelfportretten maken wat we van verderop in de straat hoorden, paste ook niet bij onze stand. We hebben wel sprookjes nagespeeld met de kinderen, maar dan met tweedehands prinsessenjurken.
Toen onze dochter aan de beurt was, stelde ik voor te gaan klootschieten, bij ons achter in het park. Met een glaasje ranja achteraf. Is een topfeest geworden.
