Spiegelen heet dat, als je een ander nadoet. Gaat vanzelf. Dat de een met zijn handen door het haar gaat, dat de ander dat dan ook doet. Of dat je tijdens het eten even je bestek neerlegt, dat de ander dan ook een eet-pauze inlast.
Als je je een keer bewust bent van dat we elkaar allemaal nadoen, is het machtig mooi daar spelletjes mee te spelen. Tijdens een vergadering ga ik er wel eens langgerekt bij zitten, handen op het achterhoofd, ellebogen wijd, en je dan lekker even uitrekken. Als je zo een tijdje blijft zitten is er vaak zo maar een in de meeting die zich ook gaat zitten uitrekken. Werkt ook vooroverzittend met je kin in je handen,
Therapeuten maken daar ook gebruik van. Die dóen je niet na, maar die zeggen je wat je doet. “Nu doe je je handen over elkaar, je neemt een gesloten houding aan, wat zit je dwars?” Word ik altijd heel nerveus van, van dat soort volk. Tegenwoordlig zeggen ze je er ook nog bij dat je een beetje een blauw type bent. Betaal je 125 euro per uur voor.
Gapen heeft mijn hart gestolen als het gaat om spiegelen.
Als ik gaap, ga jij ook gapen. Sterker nog, alleen al dat jij nu leest dat ik het over gapen heb, maakt dat jij de neiging tot gapen krijgt. Misschien heb je al wel gegaapt nu. Ik wel, terwijl ik type moet ik iedere keer gapen.
Mijn vrouw: “waarom gaap je?”
Ik: “Omdat ik een stukje schrijf over gapen.”
Even later zit ze zelf ook te gapen.
Eerder dacht ik altijd dat bepaalde settings aanzetten tot gapen. Dat als je in de wachtkamer zit te wachten., als je met een groep een lange afstand wandelt, tussen hoofd- en nagerecht, in het zwembad: ik kan me in al die situaties voorstellen dat ik last van de gaperij kreeg. Maar met de kennis van nu, was dat vermoedelijk omdat ik dan met iemand was, die zat te gapen, dat die mij aanstak en al die anderen ook.
“Ja, daar ga je van gapen hè?, van dat lange wachten in de wachtkamer. Maar ja, daar is een wachtkamer nu eenmaal voor.” Of “Heb jij ook altijd zo’n indutmomentje voor je het toetje krijgt, ik ga ervan gapen.”
Nu ik er een onderzoek over gelezen heb weet ik dat het niet aan wachten, wandelen of nagerecht ligt, maar aan het feit dat gapen doet gapen. Dat onderzoek vertelde ook dat er in een proefopstelling iemand opzettelijk al vroeg op de avond wat ging zitten gapen en dat anderen dan het gevoel kregen dat ze slaap hadden, want moesten gapen, en daardoor vroeger naar bed gingen.
Het verhaal vertelt niet of ze dan de slaap wel of niet konden vatten. Dat niet. Maar wat ik wel zeker weet is dat jij nu al minstens drie keer hebt gegaapt of de geeuw met moeite hebt kunnen onderdrukken.
Ga vanavond maar lekker vroeg naar bed.
