Je kunt aan de reclame zien waar we veel geld bereid zijn aan uit te geven. Aan ziekmakend eten en aan gokken. Nou is ziekmakend eten tegenwoordig ook een hele gok, want voor je het weet krijgt iemand dat schaarse IC-bed, maar dat is gokken op lange termijn en daar zijn we sowieso minder goed in dan gokken op korte termijn.
Ga maar na: de kans dat je op het platteland Parkinson krijgt is groter dan in de stad, maar ja, dat is pas vijftien jaar later dan dat je naast zo’n lelieteler, aardappelboer of onkruidbestrijder aan het hardlopen was. Korte termijn gezond, lange termijn kanonswatschelen. En straks met de kerst weer een bosje bloemen mee naar opa en oma, vers uit Kenia overgevlogen, stijf van het gif.
De kans dat je op korte termijn heel veel verdient met maar heel weinig inzet, daarvoor moet je naar de gokmarkt die ook gewoon gokmarkt heet. En sinds kort is die in Nederland gelegaliseerd.
We hadden al de Postcodeloterij waar de lief lachende gezichten van Chantal, Robert, Albert en die vierde die ik niet ken, ons wisselgeld uit de zak kloppen, dat goksyndicaat heeft zijn kracht door te doen alsof ze goede doelen verder helpen, maar dat is niet meer dan een marketingtruc, vergelijkbaar met dat benzinestation waar ze je de ruiten ook even schoonmaken (maar dat hoeft niet meer want we hebben geen insecten meer). Dat geld dat naar goede doelen gaat is een schijntje van de inzet. De loterijbaas is het belangrijkste goede doel, Endemol met al die tv-pogramma’s is het tweede doel, daarna Chantal en de rest. Wat er dan nog overblijft gaat naar goede doelen. Als je wil weten hoe dat werkt, adviseer ik je ‘De Rat van Amsterdam’ te lezen van Pieter Waterdrinker.
Maar nu is de gokmarkt dus gelegaliseerd. Sindsdien knallen er confettikanonnen af op mijn tv-scherm, confettikanonnen die in auto’s, toiletten en achter de bank verstopt zitten, sindsdien roept iemand in een vergadering van de board ‘als het maar geen vrouw is’ en zeggen stoere mannen foute dingen tegen andere stoere mannen. Grapjes, vooral om te laten zien dat je overal kunt gokken, je hebt er alleen je smartphone maar voor nodig. Even een moment van niks doen opvullen met een wedje. Dat zoiets verslavend is gaf een vriend ruiterlijk toe toen we samen in Georgie op vakantie waren en een lokale prepaid-simkaart kochten. Hij zonder internet, anders zou hij de hele dag op de Forex zitten handelen. Maar oud-voetballer Nathan laat je op zijn ‘matje’ (grapje, kapsel) komen om je helemaal zen te leren dat je moet incasseren als je op winst staat en niet verder moet gokken of juist dat je je verlies moet nemen en niet moet proberen het terug te winnen. Wees gerust: dat is een deal met de vergunningverstrekker, dat ze zich ook moeten richten op preventie.
Mijn wedje: Korte termijn fun. Middenlange termijn blut. Lange termijn dakloos. Het mooie daarvan is dat je dan wel weer onder een goed doel van de Postcodeloterij valt.
