Ik kreeg een mail van QuoVadis: “Hartelijk dank voor het starten van uw aanvraag eHerkenning bij QuoVadis.” Ik was me niet bewust dat ik dat gedaan had, maar ik snap niet zo veel van Herkenning, dus ik liet het eerst een beetje op zijn beloop.
Tot ik weer een email kreeg:
Vervolg het aanvraagproces
Via de knop ‘Vervolg aanvraag’ hieronder kunt u weer terugkeren naar het aanvraagproces met behoud van de eerder opgegeven data.
Nou zeg… QuoVadis staat voor ‘beheren en machtigen voor de hele organisatie vanuit één simpele applicatie. QuoVadis staat voor service, veiligheid en gebruiksvriendelijkheid”, zegt hun site. Ik zei al dat ik niet zo veel van eHerkenning snap, ik vermoed dat het een melkkoe is, opgetuigd door slimme zakenmensen die ambtenaren in Den Haag de kop gek gemaakt hebben dat bedrijven in ons land toch echt aan eHerkenning moeten gaan doen, als ze met de overheid communiceren. Als ik voor mijn bedrijf de BTW invul, kan dat alleen maar meer met eHerkenning. Daarvoor moet je naar iets of iemand een scan van een paspoort overmaken, met je muis een handtekening nadoen op een vlakje in de invulbare PDF (bent u er nog?) en dan moet je ook nog iets van 50 euro overmaken, die je dan weer van de belasting kunt aftrekken. Dat houdt je lekker van de straat. Als je voor drie jaar aanvraagt is het gemiddeld goedkoper, maar je kunt dan niet het hele bedrag in een keer opvoeren voor de belasting. Wat ik overigens wel deed, want ik heb geen Marokkaanse achternaam, dus laten de racisten bij die club mij wel ongemoeid.
Ik had een ander bedrijf gevraagd mijn onnodige eHerkenning te regelen dan QuoVadis. Waarom dan toch die mails?, heb ik ze gevraagd.
Hun antwoord:
Onze welgemeende excuses voor het ongemak. Dit zijn automatische mails vanuit het systeem en hieraan kunnen wij niets doen. Wij hopen dat u geen mails meer ontvangt.
Met vriendelijke groet,
Daan, van de eHerkenning Klantenservice QuoVadis Trustlink B.V.
“Huh?” Heb ik terug geantwoord “EHerkenning>Automatisch verstuurd>Kunnen we niks aan doen? Je voelt hoop ik zelf ook wel dat dat Kafka-achtig is?”
Beste meneer Knöldert,
Dat snap ik. Nogmaals onze excuses.
Met vriendelijke groet,
Daan, van de eHerkenning Klantenservice QuoVadis Trustlink B.V.
We laten ons door de digitale wereld in het pak naaien. Zo wilde ik aan het eind van het schooljaar een groep studenten een 8 geven voor gezamenlijk werk. Daarvoor moest ik per student een stuk of negen (9!) beoordelingscriteria digitaal met een voldoende of een goed waarderen en bij ieder criterium een verhaaltje over het waarom schrijven. Ik vind dat het mooiste onderdeel van het onderwijs. Er spreekt een enorme waardering voor mijn perfectie uit, dat ik een student zo minutieus kan beoordelen.
Maar via die weg kwam ik op een 10 uit. Dus ben ik in die systemen lang wezen puzzelen waar ik van een ‘goed’ een ‘voldoende’ moest maken om op die 8 uit te komen, die ik ze wilde geven. Knap lastig nog, want die negen criteria wogen niet allemaal even zwaar. Toen ik het bij één student voor elkaar had, heb ik naar dat voorbeeld gewoon bij alle studenten de ‘goed’ veranderd in een ‘voldoende’ voor het 1e, 3e, 6e en 9e criterium, zodat ze allemaal een 8 kregen, ook een beloning voor een gezamenlijke inzet.
Een accreditatie-commissie-meneertje die daar iets van vindt, geef ik een klap voor de bek.
Systemen
– ik ben verplicht mijn bedrijfsadres bij de KvK openbaar te hebben. Dus kunnen allerlei randdebielen mij de hele dag bellen met zakelijke aanbiedingen. Ze mogen me niet iets verkopen, dus bellen ze voor advies.
– bij AH krijg ik alleen maar korting met een bonuskaart, maar omdat ik mijn gegevens niet wil delen met AH, scant de caissière altijd háár kaart, om het systeem te omzeilen. Eentje wilde dat laatst niet, toen heb ik gewoon alle boodschappen laten liggen.
– het allermooiste voorbeeld vind ik nog steeds de oplevering van mijn huis. Ik moest een rooster in de meterkastdeur in verband met het snel ontdekken van een gaslekkage. Maar ik woon in een huis zonder gas. “Toch een rooster,” eiste een overijverige ambtenaar. Bleken ze bij het bouwbedrijf speciaal voor die onzin deuren even uit te lenen. “Ja, dat weet”, zei de ambtenaar, “maar ik kan nu wel een vinkje zetten in het systeem, anders gaat de computer niet over tot goedkeuring.”
Ik durfde niet te vragen ‘tot goedkeuring van wat?’, want ik was bang dat ik agressief zou worden van het antwoord.
