’t Is mie toch wat met die overstap naar een natuurlijker leven. Hoe moeilijk kan het zijn, denk ik dan. Heel moeilijk, zie ik. Neem Lidl: daar kun je sparen voor plastic bakjes om eten dat je overhoudt in de koelkast te bewaren.
Mijn natuurlijke denken begint bij proberen zoveel eten te koken dat je er niet aan overhoudt. Mislukt dat, dan doe ik die left overs op een schaaltje van de kringloop en zet ze in de koelkast. En de volgende ochtend al zijn die restjes vaak heel lekker broodbeleg of anders tussen de middag als lunch.
Bij Lidl is het ze dan ook helemaal niet te doen om duurzaam te leven, het is ze te doen om duurzaamheid uit te stralen. Imago. Dat ze alleen maar afval aan de samenleving toe voegen, daar denkt de marketingafdeling niet bij na. En als we ze om tekst en uitleg vragen, krijg je geen antwoord. Niet bewegen als je geschoren wordt.
Ik heb dat gevoel ook altijd bij politici die op tv over duurzaamheid of bijvoorbeeld over armoede komen praten. Bij ieder tv-optreden hebben ze andere kleren aan, geen kringloopspul, maar door kinderen in Bangladesh gemaakte pakken en jurken, die in de productie tegen de klippen op het milieu vervuilen. En uiteraard worden de gereden kilometers naar de studio waar ze het over armoede hadden, royaal gedeclareerd en het cadeautje van harte geapprecieerd.
’t Is het een of het ander, mooi niet allebei, zingt Daniël Lohues. Dat dus. Schijnt ook een psychologisch dingetje te zijn: ik doe al wat, dan is het toch genoeg?
Too good to go vindt de Lidl-reclame fantastisch. Want zij zijn ook tegen weggooien. Ze organiseren daarom op een app een connectie tussen verkoper en consument om niet houdbare boodschappen aan het eind van de dag voor een prikkie op de kop te tikken. Bijvoorbeeld dagverse groente, brood, dat soort dingen. Als die tegen sluitingstijd niet weg zijn kun je ze weg gooien. Een bakker of een supermarkt kan dan een aanbod doen op Too good to go en de klant is spekkoper.
Maarrrr, voorkom je daarmee dat spullen weggegooid worden? Of maakt dat het voor de supermarkt aantrekkelijk te gokken op wat extra brood in te kopen? Beter de hele dag door ‘ja’ dan een paar uur voor sluiting ‘nee’ te moeten verkopen. En als je dan toch overhoudt, dat je het dan alsnog met een iets mindere winstmarge alsnog kwijt raakt in ruil voor een mooi imago. Daar doet Too good to go mee met de Lidl-actie
Echt natuurlijk leven zit wel wat anders in elkaar, maar dat begint tussen de oren. Niet met imago.
