Daar zat ik op de tribune, keurig Kowet-sjaaltje om. Klaar voor de wedstrijd. Eerst nog even luisteren naar het clublied, met krakende stem gezongen. Een opname uit vervlogen tijden. Heerlijke traditie.
“Vraag je een voetballiefhebber waar dan ook in ons land naar de Vetkampstraat, dan weten ze dat allemaal.” Het bier en de gehaktballen van varkensvlees negeerde mijn Irakese vriend. Op dat vlak zat hem zijn moslimgeloof integratie in de weg.
Het vuurwerk vooraf, gesponsord door een lokale ondernemer, deed hem denken aan de oorlog die hij ontvlucht was. Toen hij daar weer van bekomen was, vroeg hij zich af waarom de club een Engelse naam had. En toen de Twente-supporters het stadion begonnen te slopen en de scheidsrechter het spel een half uur stil legde, vroeg hij mij wat van dat gedrag hij moest overnemen in zijn integratie.
Het is een verdomd mooi proces, dat integreren. We willen van nieuwkomers dat ze zich gedragen zoals wij dat hier zo gewoon zijn. Maar de confrontatie met ons eigen gedrag is vaak helemaal niet zo mooi.
Ik had hem al eerder uitgelegd dat zijn verslaafde buurman en die man even verderop in de straat, die altijd met een krat bier ernaast aan een auto sleutelt, dat ik denk dat hij daar geen voorbeeld aan moet nemen.
“Waarom niet? Moeten die dan ook integreren?”
Of de agressie van het stadion oversloeg op het veld of andersom, daar wil ik af zijn, maar als voetballers een voorbeeldfunctie hebben, dan snap ik wel waarom die types in het Nederlands elftal zo zonder ruggengraad liepen te voetballen in Quatar: verwende klootzakkies zijn het, die profs, die geen gezag van de scheidsrechter dulden en elkaar een kaart aan proberen te naaien.
En het publiek naait mee: roept kankertyfus, doet apen na en zingt liederen uit de persoonlijke levenssfeer van de moeder van de scheidsrechter.
Mijn integratie-bijdrage aan de Sallandse samenleving was mislukt, dat zag ik ook wel toen de stoeltjes het veld opzeilden.
Ik heb maar een vlucht naar voren genomen. Als PEC volgend jaar ook eredivisie speelt en Kowet niet gedegradeerd is, dan heb je er een extra wedstrijd bij. Supporters spelen dan hun eigen partijtje rondom he station van Wijhe. Mooi man: ze verstoppen dan vooraf wapens als kettingen en loden pijpen in de bosjes in de omgeving van hert station en komen op een afgesproken tijdstip met de trein noar Wieje om elkaar daar de kop in te slaan.
“Hoe mooi is dat!”
Mijn Irakese vriend begint steeds beter te begrijpen hoe onze samenleving werkt. Met boeren die het land vergiftigen, politieke partijen die de winst stelen en daarna hun verkiezingsprogramma in de fik steken, een discriminerende belastingdienst, rechtsextremistische partijen in de Tweede Kamer, een minister-president die het land naar de kloten helpt maar wel op de grootste achterban kan rekenen.
Of ik het erg vond, dat hij sommige gedragingen van ons links liet liggen, dat hij daarin zijn eigen koers bepaalde.
