‘Het dut zien name wel eer an’ zou mijn moeder zeggen, want zwart dat word je er. Er gaat bijna net zoveel zand rond als bier. Thuisgekomen meteen onder de douche en kleren inclusief schoenen, in de was. Maar leuk dat het was deze zondag van de 24e editie.
Die zondag waarop ik voor het eerst kennismaakte met dit mega-evenement. Wat een spektakel, ik keek er mijn ogen uit. Een massa mensen op de been jong en oud, dik en dun, sjiek en sjofel. De zon straalde en het volk ook. Ik zag heel veel boeren en relatief weinig stikstof. Een enkele rode zakdoek liet me weten dat het nog steeds menens is maar de zorgen leken hier ver te zoeken. De sfeer was relaxed en er hing eigenlijk alleen maar liefde in de lucht.
Tante Rikie werd rondgereden als Maxima in de Gouden Koets. Een divers aanbod van activiteiten hield bezoekers aan de praat. Een unieke en ludieke mix van kermis, theater, motorcross, muziek maar ook Nozem-oil. Ja. er was voor elk wat wils.
(tekst gaat verder onder de foto)
De rode draad van alles bestond uit bier en eten, opgezet volgens de infrastructuur van elk festival. De motor moet draaien en dat was wat kon. Eén minpuntje: de Vegan liefhebber kon hier niet aan z’n trekken komen. Liefhebbers van broodjes ‘schoap’ wel.
Qua muziek heb ik genoten van Typhoon. Glenn was goed op dreef en hij waagde zich zelfs aan een stagedive. Hij werd op handen gedragen. Tante Rikie zag dat het goed was.
(tekst gaat verder onder de foto)
Het optreden van De Dijk vond ik fantastisch. Mijn buurvrouw bleek een trouwe fan en ze pinkte een traan weg toen de band begon te spelen.
(tekst gaat verder onder de foto)
Ik heb bewondering voor de organisatie van deze happening waar Hospitality in praktijk wordt gebracht, zonder toeters en bellen. Wees welkom Thuus! De gemoedelijkheid staat hoog in het vaandel en ondertussen alles strak in de rails. Mijn complimenten voor al die mensen die hier een steentje aan bij hebben gedragen en dat zijn er nogal wat. Ik wens tante Rikie een heel fijn pensioen! Tot volgend joar!
