Het is een droge constatering, zeker geen levenslange frustratie: de huisdichteres en ik zijn slecht in vieren (vijven en zessen gaat ons beter af).
Het is niet bij gebrek aan rolmodellen. We kennen andere stellen die (door het leven huppelend dan wel strompelend, daarmee heeft het niks te maken) ieder excuus aangrijpen om iets te vieren. Voorpret! Samen plannen, een verwennerij beramen; of solo een gecompliceerde surprise op touw zetten voor de nietsvermoedende wederhelft, die dat beslist zal waarderen en spoedig zal beantwoorden met een contrasurprise. Fervente vierders beleven evenveel vreugde aan het ophangen van slingers als aan het weghalen ervan en als ze hun kristallen champagneglazen uit de kast halen, zitten daar nooit oude mayonaisevegen op of in. In hun vlaggen zit nooit ‘het weer’.
Ik hou heus van zulke stellen, die ‘vieren’ hebben verheven tot een vorm van levenskunst, maar zelf ben ik niet de helft van zo’n stel. Wie Dagklad vaker leest, treft daar onverhoeds symptomen van levensblijheid en vlagen van optimisme, daar niet van. Maar dat komt dan vaker doordat er in het vriesvak een vergeten bakje stoofpeertjes is opgeduikeld dan door een zorgvuldig samengesteld zes-gangenmenu bij een sterrenrestaurant.
Neem vandaag. Precies twee jaar geleden waagden wij de grote stap en verhuisden naar Wijhe. Wat een goede beslissing, in alle opzichten! Dus… Nee, dus niks dus. We leven niet dusdanig onverschillig dat de datum ons ontschoten is. We zien de Magic Movers nog zo wegrijden uit Haarlem en hier arriveren, in een dorp waar we niemand kenden. En nu zit ik hier innig tevreden in de serre en zie hoe een zwerm heggemussen zich vermaakt in de achtertuin. De eekhoorn komt zo meteen zijn dagelijkse walnoot claimen. Toch knaagt er iets in mij. Had ik niet een tafeltje moeten reserveren in het Praothus of De Slinger? Of een gevelbrede opblaas-2 moeten ophangen?
De huisdichteres komt melden dat ze naar AH gaat. Even kijk ik wantrouwig. Ze zal toch niet stiekem…? Dat er zo meteen een muziek-corps… of anders een zangkoor of dansclub… Maar nee. Dat zou onze hele dag verpesten. Ze kijkt wel linker uit. Zonder tegenbericht gaan we zo wandelen en vieren wij ons jubileum vandaag zonder fanfare.
Of is er dan toch iets georganiseerd?
P.S. Voor Hier in Salland (een erg actief en nuttig internetforum) ben ik begonnen aan een reeks interviews met jongeren. Ik ving Cas, een lokale longboarder en student planologie. Het interview staat hier te lezen.
