“Zie jij ook iets geks?” vroeg de huisdichteres en hield het pakje geitenkaas onder mijn neus. Fromage de chèvre met paarse schimmel, geitenmijt, geitenkaasgaten die een perfecte smiley vormden?
Nee, er viel mij niks op en na met mijn ogen geknipperd te hebben andermaal niks. Later vroeg ik me af hoeveel anderen niets hadden opgemerkt. Dat het de Spaanse etikettentikkers en etikettenplakkers was ontgaan was nog tot daar aan toe, een geit heet daar vast anders. Maar in ons eigen taalgebied (hoeveel van die geintenkaasjes worden er hier opgesmikkeld?) had de spellingscontrole eveneens jammerlijk gefaald.
Of was het wel degelijk gezien en had de chef geitenkaas besloten dat het zonde was een hele partij terug te halen om zo’n stom geintje? De klant let toch alleen op het prijnsje. Goede kans dat niemand het merkt!
Woensdag liepen we vanuit Den Nul evenwijdig aan de IJssel terug naar Wijhe. En als je moe wordt, zoek je aan de horizon onbewust naar richtpunten.
Het spitsje van de Nicolaaskerk, de rode overkapping van het gemeentehuis, het Mottenhuisje, de Passantenhaven, enz. Nou was ik niet op mijn scherpst, maar op een gegeven moment begon ik mij toch ernstig af te vragen of we op de verkeerde oever liepen en per abuis Hattem naderden. Er was (overnight?) een modern gebouw verrezen. Ik kon het niet plaatsen.
Hoewel, modern? Het had kantelen. Retro-architectuur??? Ik kan niet zeggen dat er bij mij al muntjes rinkelden. Zelfs toen we de Loswal op liepen duurde het nog even eer ik doorhad dat het om een schip ging. Nou ja, schip… het zag er onzeewaardig, ongestroomlijnd en onscheperig uit; ik vermoed dat storm Hans in de slaapstand nog korte metten zou maken met deze instant-kadevervuiling. Een museumschip van 50 meter lang? Thema ‘middeleeuwen’?
Een man met lang, sluik grijs haar was bezig de poort te sluiten. Nee, ze gingen morgen pas open. Tot begin september, dus niet getreurd. Als de middeleeuwen ons ding waren, was dit een buitenkans… Vanaf de wal tuurden we nog vergeefs op het dek naar schone jonkvrouwen, roofbaronnen of creperende builenpestpatiënten, maar zo te zien zaten ze daar democratisch aan de prosecco. De entree is maar €5 (middeleeuwse prijzen!), dus wie weet nemen we nog eens een kijkje.
Website Dagklad
