Maar het kan verkeren. Geboeid en gekneveld afvoeren naar HALT, denk je (moreel verontwaardigd) als je station Zutphen uitloopt en de verbrijzelde glasplaten ziet boven de trap naar de fietsenstalling. Laat die doorgesnoven hooligans (want ik durf te stellen dat het niet is gebeurd na het personeelsuitje van het Fourniturenwinkeltje uit Naaldwijk of de rondleiding van carillonvereniging De Bejaarde Beiaard door de Walburgiskerk)… laat dat vernielzuchtige tuig een paar hectare productiebos kappen met botte bijlen en in plaats daarvan nieuwe heideplaggen leggen, dat zal ze…
Maar drie stappen later al vraag je je af of die beschadigde glasplaat niet mooier is dan zijn gave buurman. Het luie avondlicht amuseert zich ermee en zorgt voor verrassende lichteffecten.
Je verwondert je over de uitvinders van dit soort glas en vraagt je af welke experimenten ze hebben moeten doen om het zo te krijgen dat er na een brute bewerking met staven en knuppels een patroon van honderden juweeltjes ontstaat. Het gaat te ver om te zeggen dat die panelen ‘aanleiding geven’…
Maar als op een dag alles fuck&ruk is en niks je lukt en je denkt dat je niks kan… zou het dan niet een (het is vandaag de Dag van de Leraar en er zijn er in die beroepscategorie die dit weeë woord graag gebruiken) SUCCESERVARING zijn als je met één welgemikte uithaal…
Op een van de getroffen ruiten zat al een rood plakkertje van een glasherstelservice, maar puur esthetisch gezien zou ik het eigenlijk gewoon zo willen laten.
P.S. Bij Jamin Zwolle hebben ze het verbrijzeldglaspatroon zelf al aangebracht met zuurtjes en toffees.
