Je hebt oude heide en nieuwe heide. En oud bos en jong bos. Oud bos is beter dan jong bos. En nieuwe heide is ook beter dan jong bos. Dat wil zeggen, volgens de logica van Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten, die 55 hectare naaldbos kappen op de Sallandse Heuvelrug om daar een nieuw heidegebied te creëren.
550.000m², dan heb je het over tienduizenden bomen. Bomen, denk je dan als naïeve buitenstaander: zuurstof, dennengeur, kwinkelerende vogels, CO2-opslag. En met kappen associeer je: tyfusherrie, grootschalige verwoesting, dieselstank, metershoge rupsbanden in de bosblubber, radeloze konijnen en eekhoorntjes in paniek. Dus ja, dat omwonenden van het opgeofferde bos niet staan te jubelen bij het visioen van die nieuwe heide spreekt voor zich.
Academici zijn minder emotioneel. De Stentor (14-9) liet bosecoloog Schelhaas aan het woord. ‘Het zijn keuzes. Als je voor het ene natuurtype kiest, gaat dat ten koste van een ander. Daar is geen goed of kwaad in aan te wijzen.’ Emeritus-hoogleraar natuurbeheer Berendse vindt het evenmin een groot probleem. ‘Zo’n jong naaldbos kent bijzonder weinig soorten. Er zit vaak kraak noch smaak aan.’
De Dagklad-redactie, niet overtuigd door deze autoriteiten, belde voor een tegengeluid aan bij Siep Raasmus jr, onafhankelijk denker te Raalte-Noord en demeritus hoogleraar milieu-agitatie. Siep excuseert zich voor het druipende regenpak met XR-logo dat hij aan heeft – hij is net terug van de A12.
“Tja, nieuwe heide…” mijmert hij, terwijl de laatste druppels uit zijn rode lokken sijpelen. Even vrees ik dat de waterkanonnen van de ME zijn radicalisme hardvochtig hebben weggespoten, maar weldra komt Siep Raasmus jr ouderwets op stoom.
“Pffff, als je brede steun wilt voor natuurbeheer en diversiteit is dit natuurlijk bepaald niet de manier. De gemiddelde Nederlander zal het aan z’n reet roesten of de gekartelde salamisalamander in een vennetje zit of dat de hese strotlijster brozere eieren legt door kalkgebrek. Die wil zijn bouvier uitlaten op een paadje waar geen quads rondscheuren en de boswachters niet controleren of hij aangelijnd is. Als dat zo is, vindt hij de natuur top. Dus gun hem dat bos.”
“Als we bos gaan inruilen voor heide, of zandverstuivingen voor moeras, schiet het per saldo geen ene hol op. Zelf denk ik in een totaal andere richting, al vrees ik dat ik daar de handen niet bij iedereen voor op elkaar krijg. Mijn vader, de grote asfaltbestrijder Siep Raasmus senior zei altijd ‘Groen dat grijs wordt, wordt nooit meer groen.’ Maar dat was toen… er is wel iets fundamenteel veranderd sinds de tijd van pa.”
“Ik zeg daarom: pak het nou groots aan. Niks tegeltje lichten voor een stoepbegonia of een paar vierkante decimeter sedum op het dak van een bushokje. Ik zeg: ontdoe alle parkeerplaatsen in Nederland van asfalt en ander plaveisel. Dan praat je over een werkelijk reusachtig oppervlak. De meeste gezinsauto’s lijken tegenwoordig ontworpen om mee te doen aan woestijnrally’s en safari’s, dus die schrikken niet van een beetje modder tussen hun bandenprofiel. Enne… heb je nog even?”
“Als het aan mij ligt, komen op al die parkeerplaatsen die er nu vreugdeloos en kaal bij liggen, stroken met inheemse bloemen en bloeiende heesters en bomen die een respectabele leeftijd kunnen bereiken en tussen het struweel staan de auto’s. Moet je voor de gein hier eens uit het raam kijken, bij dit winkelcentrumpje. Zo hebben we er in ons land duizenden geschapen.”
Denk nu die steriele straatstenen even weg! Laten we daar eens ‘nieuwe natuur’ maken. Zaaien, poten, planten. Nieuwe heide voor mijn part. Als het nog niet genoeg is ploegen we vervolgens alle maisvelden, ventwegen en landingsbanen om. En zo heeft Siep Raasmus jr nog wel een paar ideetjes in petto. Ach, kijk eerst maar eens of dit in goede aarde valt bij je lezers en dan praten we verder.”
Siep Raasmus jr.
Website Dagklad
