#Tornado’s #rukwinden #zomerstorm #windhoos # tyfoon & tropische cycloon #fluisterzachtbriesje #orkaan #coderood #wolkbreuk
Wat hoort er in dit rijtje niet thuis, qua nieuwswaarde? Het antwoord zal duidelijk zijn aan iedere huismus (mens of vogel) die de afgelopen dagen dakpannen en zonnepanelen langs zag vliegen, te midden van tentluifels, surfplanken zonder surfer, surfers zonder surfplank, vale gieren, parasols, luciferhoutjes, beukentakken, en door de wind van hun broodje gescheiden hamburgers. Over van de haring geblazen uitjes hebben we het dan nog niet eens.
Bij calamiteiten (en Oranje-successen) verkies ik instinctief de berichtgeving in het AD/De Stentor boven de kwaliteitsnarigheid van Trouw en X-NRC. Zo ook gisteren. De dorpen Lieren, Beekbergen en Klarenbeek werden (op de dag dat op meteo-stations nog werd getwijfeld aan Poly’s potentie) getroffen door een tornado, die zo snel aan kwam waaien dat er geen tijd was om hem fatsoenlijk te dopen. En die dus maar naamloos aan de slag ging.
Ik schoot in de lach toen ik de kop boven het artikel zag. ‘Dit verwacht je niet in zo’n klein dorp.’ Alsof die tornado’s een routeplanner gebruiken waarop landweggetjes en karrensporen niet staan aangegeven.
Dat je ervan uitgaat dat je in ‘zo’n klein dorp’ blijft gevrijwaard van roofmoorden, jeugdbendes en criminele afrekeningen, daar kan ik inkomen. Maar tornado’s… Zou er een dag later in de Haarlemse Molijnstraat een bewoner zijn geweest die après Poly zei: ‘Vier tegen de gevel geblazen bomen op een rij… Ja, dat weet je in een stad, hè! Als je daar niet tegen kan moet je hier niet komen wonen.’
Dagklad over de wijk van de Molijnstraat: Roodenburgh
Nee, daar zal het dit-verwacht-je-niet-gevoel niet anders zijn geweest dan in Lieren. Waarom uitgerekend ons mooie straatje?*
Dat ‘dit verwacht je niet’ blijft door mijn hoofd spoken. Is het de mens eigen dat hij – terwijl er allerwegen zo veel mis kan gaan – het zo zelden verwacht? Dat in je verbeelding rampspoed, enge ziektes en verdriet altijd iets voor anderen lijken te zijn?
Bestond er in de prehistorie misschien ook een vreesachtige, paranoïde mensensoort die om die reden is uitgestorven? De homo timidus ultrapessimisticus, die zich zelden buiten zijn veilige grot waagde uit angst voor vrijwel alles? Die zich niet voortplantte uit vrees voor SOA’s of omdat hij een slechte oogst verwachtte of een meteorietenregen? Die bij iedere catastrofe zei: ‘Ja, zei ik het niet, precies zoals ik had verwacht.’ Dan doen wij (sapiens of minder sapiens) het zo slecht nog niet.
Website Dagklad
