Woensdag trad de huisdichteres *** op in Amsterdam. Het ruim gekozen reisschema moest ons rond middernacht thuis brengen. Direct op CS ging het al mis: geen machinist.
20 minuten te laat tuttelden we weg. Een conducteur stelde ons gerust. Geen paniek, de verkeersleider in Amersfoort zou de aansluiting naar Deventer garanderen, etc. Helaas, die trein bleek toch vertrokken. Deventer werd daarmee onbereikbaar. Een laatste intercity naar Zwolle reed nog wel, maar de laatste 17 km naar Wijhe zouden met de taxi moeten. Wij (moe, nee bekaf) vatten het allerminst filosofisch op.
Ergens tijdens de reis meldde zich een conducteur met een nodeloos monter: ‘Goede avond!’ Gesoigneerd, pet fier op het hoofd, zorgvuldig getrimde grijze krulsnor. Daar stond ie, de verpersoonlijking van alles wat de NS ons had voorgeschoteld aan vertraging, miscommunicatie en non-informatie. Goede avond? Ik foeterde dat de meningen daar verdeeld over waren. Hij vroeg vriendelijk wat er aan schortte. Ik gaf een beknopte samenvatting van onze NS-gerelateerde tegenspoed, waarop hij even nadacht. “Ik doe u een voorstel.”
Zijn snor wipte op van voorpret. ‘Dit is mijn laatste dienst. Ik woon in Diepenveen. Wijhe ligt op de route…?’ Onze redder gaf ons een lift over de N337. Onderweg vertelde hij over zijn jaren als hulpverlener bij de daklozenopvang op verschillende locaties. ‘Daarna schrik je niet meer van een paar aangeschoten pestjochies zonder kaartje.’ Over zijn baan had hij niets te klagen. Hij kwam oorspronkelijk uit Zuid-Limburg, had ooit ook pastoraal werk gedaan, was celibatair (wel een kat), had de Vierdaagse gelopen, wilde nog naar Santiago de Compostella en.. en… en… Het was niet dat hij leegliep. Hij zat goed in zijn vel en stond onverbitterd in het leven. De verhalen bleven komen tot we na een kwartier, licht overrompeld, werden afgezet bij de voordeur.
*** Aan de fraaie nieuwe website van de huisdichteres wordt de laatste hand gelegd, maar er staat al veel dat erg de moeite waard is (geluidsfragmenten, filmpjes, en de nieuwe kaartenset. Zie www.sylviahubers.nl
Website Dagklad
Ik herken oud collega Nico. De enige conducteur met pet én snor. Dienstbaar en, immers pastoraal geschoold, voor de duvel niet bang. Goeie gast.