Als stadsmens in transitie heb je zo je eigen voorstellingen van de moderne veehouderij. De enige fokstier in mijn bubble was Herman. Ik lichtte net zijn doopceel even voor de zekerheid en schrok. Een transgender stier?!?!?
Het was een verlezing – Herman was de eerste transgene stier (dwz met een stukje ingebouwd menselijk DNA). Hij vertrok in 2004 naar de eeuwige graasvelden en sindsdien heb ik de ontwikkelingen niet meer bijgehouden.
Een boer die een kudde bestelt? Dat zal tegenwoordig toch wel digitaal gaan? Je gaat naar kuddekeus.nl en klikt de gewenste eigenschappen aan. Zo’n beetje als bij een pizza (wel of geen champignons / kappertjes /artisjokken). En bij ‘vacht’ krijg je het tekenprogramma Customcow. Je sleept de gewenste vlekvormen naar een blanco koe en vult die met een kleur naar keuze (roodbont, roomwit, muisgrijs etc.) en het kalfje leveren ze na vijf werkdagen… oh nee, ze moeten eerst nog groeien.
Hoe dan ook, ik was gisteren – dat kan zomaar gebeuren – in een opperbest humeur en trakteerde mijzelf op een loom oudewijvenzomerfietstochtje richting Raalte. Met 8 km/uur via de Hagenvoorde, met die hallucinogene steenpatronen.
Ach, alles kon bij voorbaat op mijn onvoorwaardelijke goedkeuring en bewondering rekenen. Ga zo door, wereld, dacht ik. Ga zo door, leven! Ik wuifde naar grasmaaiende boeren, deed gymnastiek met de alpaca’s.
Ik stopte bij alle groente- en plantenkraampjes in de berm en trok gekke grimassen terug naar brutale sierpompoenen. Maar toen was daar bij de Hogeweg die kudde.
Als Customcow er al aan te pas was gekomen, dan moet het ondeugende zoontje van de boer er stiekem mee gespeeld hebben toen zijn vader aan het melken was. Wat een heerlijk zooitje ongeregeld! Het zag eruit of tien fokstieren tegelijk waren uitgebroken en een uitzinnige orgie hadden gehouden op het moment dat tochtigheid en tierigheid op hun tochtigst tierden. Met dit fantastische resultaat.
In onze gereguleerde, gestandaardiseerde wereld deed het me deugd dat…
Nee, dat is gezwets. Als ik in een pestbui was geweest had ik die hele kudde direct naar het abattoir willen sturen. Maar gisteren dus niet. Ik heb daar vijf minuten staan treuzelen en daarna was er nog eindeloos veel genietbare nazomerdag over.
P.S. Lange tijd verwees ik naar Dagklad als ‘lyrisch-satirisch weblog’. nou weten jullie weer waarom.
Website Dagklad
