Tegenwoordig is er voor vrijwel alles een aparte dag. Er zijn dagen voor (religieuze) feesten, dagen gericht op beroemde personen en dagen om ons ergens bewust van te maken, zoals Warme Truien Dag. In die laatste categorie valt ook de Internationale Dag van de Slaap, ook wel de Wereld Slaap Dag genoemd. Ik had er nog nooit van gehoord, maar blijkbaar wordt deze dag ieder jaar gevierd op de vrijdag voordat de lente begint.
Slapeloze nacht
Dit jaar was de Internationale Dag van de Slaap op vrijdag 15 maart. Voor mij is de vrijdag een gewone werkdag en dus had ik keurig mijn wekker gezet. Die nacht had ik weinig geslapen, voornamelijk doordat onze dochter van acht maanden veel borstmomenten nodig had. Iets dat ik overigens met alle liefde doe. Toen de wekker ging, dacht ik: nog eventjes blijven liggen. Dat kan prima, die tijd heb ik nog wel. Dat was ook zo, maar dan moet je natuurlijk niet weer in slaap vallen. Of wel, maar dan wel eerst de wekker zetten. Onze dochter sliep vanaf half vijf heerlijk in haar eigen bedje en mijn man is op vrijdag altijd thuis, dus van hen werd ik ook niet wakker.
Verslapen
Uiteindelijk werd ik wakker om kwart voor acht en ik moest om acht uur op het werk zijn. Dat ging ik op de fiets nooit meer redden, dus ik appte mijn collega dat ik een half uur later zou zijn. De auto was natuurlijk een optie geweest, maar ik vind fietsen naar het werk zo fijn dat ik daar veel voor over heb. Toen het tijd was voor de lunchpauze en ik daarbij een ommetje had gelopen, kreeg ik als beloning daarvoor een digitale medaille. Waarom? Omdat ik een wandeling had gemaakt op de Internationale Dag van de Slaap. Juist de dag waarop ik me verslapen had. Ik vraag me af of dat de bedoeling is van deze dag. In ieder geval weet ik nu dat deze dag bestaat en kan ik voor volgend jaar mijn wekker zetten. Of niet …
Lees hier de andere reflecties van Liesbeth.
Bezoek ook haar website.
