Conflict bij de christelijk gereformeerde kerken

Binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken dreigt een scheiding als gevolg van een conflict over de rol van de vrouw. ’t Is echt waar! De vraag is of vrouwen een officiële rol mogen hebben in de kerk, zoals predikant, ouderling of diaken. Tijdens een vergadering met lauwe koffie en slap koekje – want mannen moesten het zelf doen – stemden 32 mannen tegen en negentien voor het toelaten van vrouwen tot ‘het ambt’.

Mannenbroeders

Foei toch, dat negentien mannen het zo maar goed vinden, dat vrouwen predikant, ouderling of diaken zouden kunnen moeten worden. Persoonlijk zou ik ze er voor beschermen dat soort lachwekkende bullshit-jobs te laten doen. Mannen zijn er toch voor het domme werk?
De oorlog in de kerk gaat er feitelijk om of je de bijbel letterlijk moet nemen. ‘‘Het is vrouwen bevolen onderdanig te zijn’ is de gewraakte zin. Emancipatie oké, maar predikant, ouderling of diaken, daar kunnen we niet aan beginnen, zegt een meerderheid. Slappe principes, zou ik zeggen. Want waarom sowieso emancipatie?

En maar afscheiden

De Christelijke Gereformeerde Kerken zijn een afscheiding binnen het protestantisme, wat weer een afscheiding is binnen het christelijk geloof. Christenen – als ik het goed heb – werden protestant, katholiek, joods of moslim. En die hebben allemaal ook weer hun afscheidingen. En ze weten allemaal zeker dat wat zij geloven dat dat klopt. Orthodox gereformeerden, gereformeerden vrijgemaakt, bevindelijk-gereformeerden, hersteld hervormden, katholieken, vrij katholieken. Bij moslims schijnt het nog een groter zootje te zijn. Zonder enige twijfel geloven ze allemaal zeker te weten.

NPO

Die van de christelijk gereformeerde kerken hebben zelfs de macht binnen de Evangelische Omroep en de EO heeft weer een vinger in de pap bij NPO1 Radio1 Langs de Lijn en omstreken, waarbij die ‘en omstreken’ een leugen is voor Evangelische Omroep, luister ook maar naar de tussendooritems in dat programma. Als je weet dat de missie van de EO is zieltjes te winnen voor de kerk, word je misselijk van onze publieke omroep. Wil je een leuke avond sportverslaggeving horen, proberen ze je in de kerk te krijgen waar vrouwen het ambt niet mogen bekleden, hooguit een beambte mogen beklimmen.

Bijbeluitleg

Geen idee of die zin over onderdanigheid ook letterlijk in de bijbel staat van de kerk waar ze er in Zwolle en Deventer ook een paar van hebben, en verrassend genoeg in Laag Zuthem niet. Maar eigenlijk doet dat er ook helemaal niet toe, als je kijkt hoe de bijbel tot stand is gekomen.
De bijbel is een boek dat niet door het geloof is geschreven, maar door een stelletje mannen óver het geloof. Door mannen hè, die moesten sowieso toen niet zoveel hebben van vrouwen met haar op de tanden. “Tuttutut, dat mag ook wel een beetje onderdaniger hè?” Je hoort het ze zo zeggen, met een berenvel om en een knuppel in de handen. De bijbel is geschreven en meerdere generaties herschreven. Schrijven is al een interpretatie, herschrijven is dat helemaal. Want doe je dat in de geest van wat je denk dat de eerdere schrijver bedoelde of herschrijf je naar de tand des huidigen tijds? Daar hadden ze vroeger gewoon een commissie voor dus hè? Vermoedelijk ook met lauwe koffie en sloffe koekjes. Eigenlijk is die dreigende scheiding tussen zeker wetende geloven van vandaag de dag precies zo’n vergadering: overleggen of we de bijbel naar de letter of de geest van de wet nemen.
En dan moet je je ook nog voorstellen dat dat op papier zetten pas was na jaren en jaren van mondeling verder vertellen. Je kent dat wel, dat het in je oor gefluisterde verhaal tien personen verder heel anders is. Dat is de basis van onze bijbel.

Idealiseren

Je kunt je voorstellen dat de verhalen in die processen ook steeds mooier worden. Je ziet dat aan Gandhi en Mandela, op enig moment vergeet je de zwarte rafelrandjes van die grootheden, omdat er alleen maar grootheid mag overblijven. Binnen het geloof verklaar je er dan toe eentje heilig. Dat stemt tot tevredenheid. Soms verklaar je iemand niet heilig omdat je er geen wonder bij kon vinden, soms verklaar je er eentje heilig omdat je er een wonder bij verzint, zoals bij Titus Brandsma. Een Amerikaans geestelijke is genezen van kanker omdat hij iedere dag tot Brandsma bad. Zie nu maar? Dat is een wonder! Wetenschap zegt N=1. Want als die Brandsma dat kon, waarom deed ie dat dan maar een keer?
Die willekeur, de een wel heilig, de ander niet: dat maakt het spannend, dat houdt mensen bij de les, dat trekt ze tot het geloof. Net als dat voetbal zelf heel saai is, tot dat er iets gebeurt waar je over van mening kunt verschillen.

Pragmatisme

Daar komen ook nog tactische spelletjes bij. Vroeger schreven ze helderzienden als profeten de bijbel in, een beetje om van het gezeur af te zijn. Om die reden zijn paasvuren ook christelijk, om heidenen over te halen tot het geloof te komen. Maar op een gegeven moment was het klaar: de profeten die in de bijbel stonden, daar moest het mee gedaan zijn en zo kregen die ineens een ander status dan alle andere helderzienden daarna, die gingen vroeger letterlijk de brandstapel op, tegenwoordig in westerse landen alleen nog maar meer figuurlijk.

Het toverwoord: traditie

Kortom, die scheiding binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken past wel in een goede traditie. Het houd je van de straat. Het is alleen wel vreemd dat je op basis van dat krakkemikkige fundament ook politieke partijen hebt, die dan overigens wel weer geheel in het teken van hun eigen leer Omtzigt verloochenen en voor de doodstraf zijn. Dat dan wel weer.