Hoe gaat dit verder? Gaan we het jaarrond hebben over ‘uitzonderlijk weer’ en ‘extreme omstandigheden’? Of gaan we als de wiedeweerga zorgen dat onze landbouw veel diverser en daarmee minder kwetsbaar wordt? Minder afhankelijk van landbouwgif en van import van krachtvoer voor onze veel te grote veestapel om zo onze gezondheid en voedselzekerheid te garanderen? Ligt dat prominent op de hoofdtafel van het landbouwakkoord?

Door Bert van Ruitenbeek

Terwijl een groot deel van onze samenleving zich vastgrijpt aan business as usual en nog maar eens een vliegticket boekt naar een resort in een veilig gebied met uitstapjes naar de laatste restjes ongerepte natuur, is er ook een groep die bereid is het monster vol in de bek te kijken en hiernaar te handelen.

Activisten zijn mensen die actief handelen als antwoord op de radicale veranderingen in ons leefklimaat. Mensen die in hun persoonlijk leven offers brengen om hun ecologische voetafdruk te verkleinen en met protestacties de politiek aansporen om hun verantwoordelijkheid te nemen ter bescherming van hun burgers. Om het radicaal anders te doen. Radicaal betekent volgens de Van Dale, ingrijpend en grondig. Dat is niet iets in de sfeer van een onsje meer of minder. Radicaal is ook afgeleid van het Latijnse woord Radix, dat wortel betekent. Ofwel de problemen bij de wortel aanpakken. Een biologische of biodynamische wortel wat mij betreft.

Voor sommigen heeft het woord radicaal een negatieve betekenis. Het tornt aan bestaande verworvenheden waaraan een vorm van schijnveiligheid wordt ontleend. Het tromgeroffel van de activisten wordt als drammerig en hinderlijk ervaren. En ondertussen laten we de klimaatcrisis steeds verder uit de hand lopen. Radicaal veranderen is inmiddels helaas -na tientallen jaren van ontkenning van de klimaat- en milieuproblemen en dankzij de lobbyisten van de meest vervuilende bedrijven -nog de enige optie. Geweldloos wel te verstaan. Extinction Rebellion geeft hierbij het goede voorbeeld.

Maar ook biodynamische boeren als John Arink en Gerjo Koskamp en vele anderen die radicaal durven te werken aan een klimaatneutrale landbouw. En de landbouw kan voor veel meer oplossingen zorgen om van fossiele bronnen naar bio-based te gaan, ook in de bouw en textielwereld. Zo werkt wolkunstenares Claudy Jongstra  aan een radicaal natuurlijke en klimaatvriendelijke kledingproductie. Deze voortrekkers laten in het klein al zien hoe de wereld als geheel een omslag kan en moet maken.

Niet willen handelen en veranderen zou je  – afhankelijk van je kennis en bewustzijn – radicaal naïef of zelfs radicaal egoïstisch kunnen noemen. En als dat polariserend klinkt, dan moet dat maar even. Het beest in de bek kijken is voor niemand een pretje.

‘Vluchten kan niet meer’ zongen Frans Halsema en Jenny Arean in de jaren zeventig. En misschien is dat nu wel de scheidslijn geworden. Het vermogende deel van de wereldbevolking dat nog steeds for the time being vluchten boekt naar de nog leefbare plekken op onze aarde en het overgrote deel van de wereldbevolking dat vast zit in een steeds uitzichtlozer situatie en daarom ten einde raad op de vlucht slaat omdat het eigen leefgebied geen perspectief meer biedt.

Let dus goed op welke politici bereid zijn actief te handelen naar wat nodig is voor onze toekomst en op degenen die veelal aangestuurd door de agro-industrie er op uit zijn om de broodnodige verandering te vertragen of zelfs voorkomen. De keuze is tussen korte termijn bagatelliseren en wegkijken of lange termijn investeren in schone lucht, water en natuur en overleven. Juist de landbouw kan het verschil maken. Ik stem radicaal biologisch! Meer feiten en info nodig?

Kijk op www.groenboerenplan.nl 

Bron: BioJournaal