Dag buurman,
Ik las jouw verhaal van vorige week nog even terug. Beleidsindicatoren, klimaatadaptatie, bestemmingsreserve, maatschappelijk vastgoed, de indicatorentabel, mutaties… De lach is nog niet van mijn gezicht af.
Die stadhuiswoorden, laat ik het zo maar noemen, zijn namelijk zó herkenbaar en als je ze achter elkaar zegt, is het ontzettend grappig. Want wat wordt er nu eigenlijk gezegd? Of beter nog: wat wordt er bedoeld? Ik denk dat ambtenaren vinden dat ze zo krachtige taal spreekt, maar in werkelijkheid scheppen ze afstand tot de luisteraar. En daar word ik dan weer helemaal níet blij van.
Het rare is vooral dat we gewoon in Salland leven. Wij houden niet van poeha. En we zijn meestal aanpakkers, doeners. ‘Aan het werk en rap een beetje’, die gedachte. Met die bla-bla-woorden maken we het tegenovergestelde waar. Ik ben het dus helemaal met je eens. Wat zou het leuk zijn om onszelf eens te verhuren als taalcoach. Dan spelen we de rol van een tolk en vertalen we het gekrakeel naar ‘donders mooi Sallands’.
Ik vind het wel een mooi idee, maar dat zullen ze bij de gemeente wel te ‘plat’ vinden.
Pieten
Over ideeën gesproken: ik heb inderdaad wel een iets ander idee over de pieten-discussie gekregen. Het is wel degelijk zo dat mensen zich beledigd of verdrietig voelen bij het Sint-verhaal. Ook in Salland. Ik ben bij het Sint Show Paleis geweest en dat was echt ontzettend leuk. Een theatershow waar we echt trots op mogen zijn! Het verhaal was goed, het acteerwerk was goed, de muziek lekker en de kinderen waren enthousiast. Maar of de pieten nu zwart of wit zijn, het maakt niet zoveel uit. Het is een kinderfeest en zo moeten we er denk ik ook naar kijken. Dus wat mij betreft blijft het Sinterklaasfeest bestaan, maar gaan we voor de roetveegpiet. Een beetje empatisch vermogen jongens, moet kunnen toch.
Oei, das wel een duur woord. Hielden we niet van hè?
Gewoon jezelf verplaatsen in de ander en bedenken ‘wat ie nie wult wat oe geschiedt, doe dat ook bie een aandr nie’.
Werk ze buurman en goed goan!
