Het zal met de leeftijd en dus met vrije tijd te maken hebben, maar nu ik de 60 voorbij ben, hoor ik het steeds vaker om me heen: mensen, mannen vaak, die zich een prachtig wielrendoel stellen. Zelf ben ik vorige zomer van Parijs naar huis gewielrend, ga ik in het voorjaar naar Berlijn op de fiets, en ligt het in de planning de bron van de Rijn op te zoeken en dan langs het water (Rijn, IJssel, Overijssels Kanaal) naar huis te fietsen.
Mijn maat is bezig alle gemeenten van Nederland aan te tikken en dan snoep ik lekker mooie ritjes mee. Ik kan je ook de mooiste Salland Route voor op de fiets aanleveren en eventueel een Sallandswaterroute. Of wat dacht je van alle kerkdorpen van Raalte?
Thema’s maken het fietsen een stuk mooier, als je het niet meer doet voor de snelheid. Want dan moet je de Mont Ventoux van al zijn drie aanvliegroutes maar lekker oprijden.
Dat vond Bram Witvliet ook. Hij fietste alle dorpen van ons land langs. Ter geruststelling: hij deed er twaalf jaar over! En voor Brams geruststelling: gemeenten veranderen nog wel eens qua naam, maar dorpen doen dat niet.
Witvliet heeft een prachtig boek over zijn fietsverzamelwoede geschreven. En natuurlijk was ik het meest geïnteresseerd in zijn hoofdstuk over Overijssel, met daarbinnen weer Salland. Het is best gek als iemand van ‘buiten’ door ‘onze’ streek fietst en er dan zijn oordeel over geeft. Mooi om te lezen hoe verrassend veelzijdig hij delen van ons landschap vindt, terwijl het hem in delen van Twente dan weer tegenvalt. Je hoort wel eens dat Salland het mooiste fietsgebied is van Nederland, maar als Sallander ben je natuurlijk niet de meest objectieve beoordelaar. Bram Witvliet is dat wel, en ‘we’ komen er bij hem bijzonder goed af. “Het Sallandse boerenland bevalt me goed. Het schreeuwt niet. Het is een land van eeuwenoude eiken, statige landgoederen en kleine boerendorpen.” En dat zegt ie niet om ons te pleasen. Want over Almelo schrijft hij dat die uitspraak over het stoplicht van Herman Finkers helemaal waar is en wat was ie blij dat hij Vroomshoop weer verliet! Maar Deventer, dat is naar Brams mening een van de mooiste steden van ons land!
Mooie van de verkenningstocht van Witvliet is dat hij niet alleen oordeelt over hoe mooi hij de fietstocht vindt, hij verbaast zich ook over Marle en Welsum die over de IJssel liggen en toch Overijssel zijn, hij baalt van Harculo dat geen plaatsnaambordje heeft, hij geniet van Ommen-Mariënberg waar hij het fietsen in optima forma beleefde, hij leert me dat Oversticht de vroegere naam van Overijssel was en dat Den Nul niet een cijfermatige naam heeft, maar vermoedelijk van nol komt, wat weer van knol komt en dat heeft dan weer te maken met een zandbult.
En dan hebben we het nog alleen maar over ons zelf gehad. Witvliet doet álle dorpen aan. Een mooi naslagwerk voor als jij ook dat soort plannen gaat ontwikkelen.