De romantiek die hangt rondom het beroep boswachter is soms waarheid. Meestal niet, maar soms wel. Dat er wordt gedacht dat je altijd buiten bent, ontspannend in de natuur, de seizoenen op de voet volgend, het wild bespiedend en de flora bestuderend, is een idylle. Maar soms ziet een dagdeel er inderdaad zo uit. Dat maakt het vele kantoorwerk weer goed.
Door boswachter Ine Nijveld in Overijssel
Collega en ik lopen op De Borkeld. Het natuurherstelproject is hier bijna afgerond. Dit natuurgebied tussen Rijssen en Markelo is de Sallandse Heuvelrug in het klein. Er is bos, heide, er zijn uitkijkpunten en akkers met graan en bloemen. Beide gebieden zijn in dezelfde periode gevormd door opschuivend gletsjerijs dat vanuit Scandinavië ons land binnen kwam. Verschil is dat het gletsjerijs bij de Sallandse Heuvelrug nog een stukje doorschoof en bij de Borkeld tot stilstand kwam. Het is een zogenaamde eindmorene.
In het midden van de Borkeld ligt het Elsenerveen. Voormalig hoogveen. Dit veen werd zo’n 25 jaar geleden steeds minder nat. Er kwamen berkenbomen op te groeien, waardoor de verdroging nog sneller ging. In het herstelproject zijn de berken verwijderd en is er een laag grond afgegraven. Om het water beter vast te kunnen houden zijn er afvoersloten gedempt. Bomkraters die een lek hebben veroorzaakt in de keileemlaag zijn gedicht. Nu blijft het water langer staan en kan het veen weer groeien.
Als we door de prachtige herfstkleuren bij het veen aankomen schittert de zon op het water. Het geeft een hele andere beleving van het gebied dan het monotone berkenbos dat er stond. Diverse watervogels maken er dankbaar gebruik van. Ook langs de randen van het veen is het flink nat geworden. Zo nat zelfs, dat de gele wandelroute, die begint onder aan de Friezenberg, wat omgelegd moet worden om droge voeten te houden.
We stippelen samen de nieuwe lus in het wandelpad uit en controleren de teksten op de informatieborden. Onderweg voeren we een gesprek met 2 sportieve heren die het gebied als decor voor hun bootcamp gebruiken. Drie reeën merken ons op en springen weg om even later weer rustig door te grazen. We filosoferen nog wat over de grootte van de grafheuvels en ronden ons bezoek af.
Later zullen we dan toch op kantoor de route en de teksten achter de computer moeten uitwerken, maar deze idyllische boswachtersochtend is mooi meegenomen!
