Acht mannen uit Raalte in de leeftijd van eind vijftig, begin zestig. Hun hobby’s: bier drinken en muziek, vooral blues. Maar dat is niet het enige wat hun bindt.
Samen maken ze motorreizen en dan geen dagtochtjes rond het Veluwemeer of een tochtje door Drenthe. Ze hebben motortochten gemaakt in alle uithoeken van de wereld. Waarom? Cause I am a motorcycle man.
Deze tekst uit het nummer Motorcycle Man van Saxon is dan ook van toepassing op deze mannen.
Akkie Spijkerman en Vincent Klein Koerkamp vertellen over hun tochten en laten boeken zien met prachtige foto’s van hun reizen.
Friese volkslied op het Rode plein
Vincent had al eerder de nodige reizen gemaakt. Noem een land in Azië en hij is er geweest. Akkie vertelt over zijn eerste reis met zijn vriendin Angela. “Dat was een jongerenreis naar Rusland midden jaren tachtig.
Het was de tijd van Gorbatsjov en van glasnost (openheid, red) en perestrojka (staatkundige en economische hervormingen, red). De communistische invloeden waren nog wel goed merkbaar. Twee knapen uit het Friese Sexbierum hadden een weddenschap afgesloten. Ze zouden het Friese volkslied zingen op het Rode Plein.
Na één regel werden ze opgepakt. Geen idee hoe lang ze vast hebben gezeten. Het was erg komisch om het te zien”.
(Lees verder onder afbeelding)
Hells Angels en Death Valley
In het millennium jaar 2000 was de eerste gezamenlijke trip door Amerika. Allemaal op een Harley Davidson die ze daar hadden gehuurd. Akkie: “We kwamen aan in een dorpje en waren op zoek naar een plek om te overnachten. We merkten echter dat we niet bepaald welkom waren. Ze dachten dat we gajes waren.
In die tijd waren de Hells Angels berucht. Misschien leek één van ons op een Hells Angel? In ieder geval zijn we vervolgens maar naar een ander dorp gereden waar we welkom waren”.
Vincent: ”Bijzonder was de rit door de Death Valley (doodsvallei) De vallei staat bekend als laagste, droogste en warmste plekje van de Verenigde Staten. In de Death Valley werd de hoogste temperatuur gemeten die ooit op onze aardbol is gemeten: 56,7 graden”.
De vallei heeft volgens de geschiedenis haar naam te danken aan een groep immigranten die in de 19e eeuw de vallei wilden oversteken op weg naar een vindplaats van goud. Enkele goudzoekers raakten de weg kwijt en vreesden te zullen omkomen. Ze besloten de groep te splitsen. De ene groep heeft het niet overleefd.
Een vrouw uit de groep van overlevers zou toen ze de vallei verliet, zich omgedraaid hebben en hebben gezegd: “Goodbye, Death Valley”.
Nog steeds is een rit door de Death Valley niet zonder risico’s. In mei van dit jaar bezweek een Nederlander die een tocht maakte door het gebied.
Himalaya en eeuwige sneeuw
In 2009 volgde de tweede trip. Na de hitte in de Death Valley werd nu de kou en de hoogte opgezocht. In India werden motoren gehuurd waarmee de mannen uit Raalte een tocht maakten door het Himalayagebergte.
Akkie: “Omdat we niet onbeperkt de tijd hebben en we wel de mooiste plekken willen zien, reizen we altijd met een gids en andere begeleiding. Zo gaat er een bus mee met onderdelen. Als we pech hebben kan dat snel verholpen worden. Hoe hoger je in de Himalaya komt, hoe kouder het wordt en hoe ijler de lucht wordt. Aan de ijle lucht moet je echt wennen. Doordat de zuurstoftoevoer dan minder is, krijg je eerder last van hoofdpijn.
We zaten iedere dag zo’n acht uur op de motor en reden door een geweldige mooie omgeving. Vanaf 5.000 meter hoog heb je eeuwige sneeuw. We lusten allemaal graag een biertje maar ’s avonds werd het geen zuipfestijn. Je moet de kop er wel goed bijhouden.
In India moet je links van de weg rijden. In India reed een van ons bijna een koe aan die op de weg liep. Dat is nooit fijn, maar in India kun je daar veel problemen mee krijgen want daar is de koe een heilig dier.”
(Lees verder onder afbeelding)
Man in het zadel
De motormannen uit Raalte houden van avontuur en besluiten in 2012 Zuid Amerika te verkennen. Een rit door Peru, Bolivia en Chili.
Pratend over deze trip komen we op het boek “Man in het zadel” van Paul van Hooff. Paul reed in zijn eentje op een oude Moto Guzzi van het noordelijke punt in Alaska, Deadhorse naar het zuidelijkste punt in Argentinië, Ushuaia, een reis van 60.000 kilometer waar Paul drie jaar over deed. Tijdens de rit vond Paul de tijd en de liefde om in Bolivia een tweeling te verwekken.
De motormannen uit Raalte hadden helaas geen drie jaar de tijd, maar slecht drie weken. En het leek hun ook geen goed plan om daar een kind te verwekken en dus genetische sporen achter te laten. In die drie weken hebben ze wel goed geproefd van Zuid Amerika. Ritten door woestijnen en hoge bergen.
De Hellroute
Tja, als je onder barre omstandigheden met de motor door Noord Amerika, Zuid Amerika en Azië getoerd hebt, dan wordt het tijd voor de volgende uitdaging. In 2016 werd De Hell route in Zuid Afrika gereden.Bij de start van de hel route staat een bord “Dangerous road for 48 km! Use at own risk!“. (Zie titelfoto)
Hoe duidelijk wil je het hebben? Het is een route dwars door de natuur, over onverharde paden met haakse bochten, door ondiepe wateren en steile afgronden. Op korte afstand kijken leeuwen en neushoorns toe. Een mooi gezicht maar niet helemaal zonder gevaar.
In 2023 had een man in een natuurreservaat in Zuid-Afrika minder geluk toen hij door een groep leeuwen werd doodgebeten.
Hellraiser, zowel Motorhead als Ozzy Osbourne zongen er over. En wat te denken van het nummer Highway to hell van AC/DC.
Killing Fields
In 2020 besluit de groep om door Cambodja te toeren, waarbij ze ook the Killing Fields aandoen. Dat maakte veel indruk. In de jaren zeventig werden op bevel van dictator Pol Pot (leider van de Rode Khmer) ruim 2 miljoen mensen gevangen gehouden, gemarteld en om kogels te besparen op de meest brute manieren om het leven gebracht en in massagraven begraven. In heel Cambodja zijn invloeden van de Rode Khmer terug te zien en voornamelijk in de omgeving van Phnom Penh kun je ontzettend veel leren over deze trieste geschiedenis.
(Lees verder onder afbeelding)
De tocht in Cambodja ging over modderwegen, smalle gravelpaadjes en dwars door de rijstvelden. De grond in Cambodja bestaat grotendeels uit rode klei. Bij een regenbui wordt het dan een gladde bende en dan gaat het soms mis.
(Lees verder onder afbeelding)
Code geel in Kirgizië
Terwijl de rest van de groep in 2024 een motortocht maakt door Sri Lanka, neemt Akkie een andere afslag. Samen met Richard Tibben toert hij door Kirgizië, een land dat tot de voormalige Sovjet Unie behoorde en waar de Russische invloeden nog duidelijk zichtbaar zijn.
Volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken is Kirgizië niet echt een veilig land om te reizen. De kleurcode van het reisadvies is oranje voor het grensgebied tussen Kirgizië en Tadzjikistan. Reis alleen hierheen als het noodzakelijk is. Het is niet veilig om er op vakantie te gaan. Voor de rest van Kirgizië geldt kleurcode geel. U kunt hierheen reizen. Maar let op: er zijn bijzondere veiligheidsrisico’s.
Akkie: “Ik heb nergens in Kirgizië me niet veilig gevoeld Het land is arm, maar de mensen die wij hebben ontmoet waren vriendelijk en gastvrij. Dat is overigens wel iets wat we in meerdere landen hebben ervaren. Arme mensen die het weinige wat ze hebben, zonder problemen delen met anderen.
(Lees verder onder afbeelding)
Het landschap in Kirgizië is werkelijk schitterend. Prachtige bergen met helderblauwe bergmeren, waar nomaden rondtrekken. We hebben daar veel in Yurts geslapen. Eén keer kwamen we in een oud Russisch hotel terecht. Het was er echt vies en goor. Blijkbaar was de schoonmaakster al een hele tijd ziek, net zoals de kok, want het eten was niet te vreten. Nog een wonder dat we aan dat bezoek geen ziekte hebben overgehouden”.
(Lees verder onder afbeelding)
Gevoel van vrijheid
Akkie: “We zijn in veel landen geweest. Landen die qua cultuur en natuur heel verschillend zijn. Om op de motor door zand, modder, water, regen en wind in de binnenlanden te rijden, ver weg van de gebaande paden, geeft een enorm gevoel van vrijheid. Dat gevoel is bijna niet in woorden uit te drukken. Je moet het gewoon ervaren. Net zoals de natuur. In werkelijkheid is het nog veel mooier dan op de foto’s”.
Nieuwe reisplannen
Wanneer gevraagd wordt naar de volgende reis, begint Vincent enthousiast te vertellen over zijn camper. Hij heeft eigenhandig een oude brandweerauto omgebouwd tot een camper.
Het liefst wil Vincent samen met zijn vrouw tijdloos met zijn camper door de wereld rondtrekken. In gedachte telt hij al af hoeveel jaren hij nog moet werken voordat hij voor langere tijd op pad kan met zijn mooie camper.
(Lees verder onder afbeelding)
Reistips
Aan het einde van het interview worden nog wat tips uitgewisseld. Vincent is enthousiast over het boek Fulltime avonturier van Tamar Valkenier.
Het tweede boek van Paul van Hooff “Van hier tot Tokio” is ook een aanrader.
En voor motorliefhebbers die niet van boeken houden maar wel van een mooie dame, de tip het YouTube kanaal van Itchy Boots. Itchy toert op de motor de wereld rond en neemt de kijker met een camera op de motor mee op reis.
Heb jezelf bijzondere reizen gemaakt en wil je deze delen? Of ken je iemand die dat gedaan heeft, neem dan even contact op met de redactie info@hierinsalland.nl of stuur een WhatsApp naar 06-14154746 .
