Lokaal FNV Salland heeft zichzelf opgeheven, de afdeling gaat verder onder de vlag van de afdeling Deventer. ‘Bie de bond’ is het afscheidsboek. Hier in Salland publiceert de verschillende verhalen uit het boek.
Als jij nog mooie verhalen weet over de vakbond, kom maar door! info@hierinsalland.nl
Ze popelde om zich aan te sluiten. ‘Van kind af aan zag ik het belang al’, vertelt Aafke van Rossen (19), thuis in Olst. ‘Hoe meer mensen samen sterk staan, hoe meer je kunt doen en iets kunt bereiken.’
Maar het mocht en kon nog niet. Aafke was te jong voor het lidmaatschap van de FNV. Best wel raar vindt ze, want als je dertien bent, mag je al vakken vullen in de supermarkt en folders bezorgen. ‘Weet je dan wat je rechten zijn? Het zou dan toch al goed zijn als je hulp kunt inroepen van je bond?’
Aafke heeft het niet van een vreemde. De solidariteit en de vakbond zit in haar DNA, is haar met de paplepel ingegoten. Ze zit thuis op de praatstoel met haar broer Bram (22) en haar vader Bas (49) naast haar aan tafel.
Wat hier in huis gebeurde, was vroeger normaal. Als je ging werken, kreeg je van huis uit mee dat het vakbondslidmaatschap erbij hoorde. En als je het daar nog niet had meegekregen, dan was er wel een ervaren collega die je aanspoorde om je aan te sluiten. ‘Hier is het nog zo gegaan’, zegt vader Bas, ‘maar dat is al lang geen gewoonte meer. Jammer genoeg.’
Punten en komma’s
Bas is een echte vakbondsman. Hij was automonteur en Wegenwacht. Nu geeft hij als manager van ANWB Streetwise leiding aan collega’s die verkeerslessen op bassischolen verzorgen. Bij zijn werkgever is hij voorzitter van de kadergroep van de FNV en maakt hij onderdeel uit van de onderhandelingsdelegatie voor de cao en het sociaal plan. Hij was bij de ANWB zes jaar voorzitter van de ondernemingsraad. Bij FNV Bondgenoten was hij vier jaar bondsraadslid.
Zijn kinderen weten niet anders dan dat de bond in hun gezin een plek heeft. ‘Toch moeten we het wel anders doen’, beseft Bas, ‘om de bond voor jongeren aantrekkelijk te maken en te houden. Als ik dan terugdenk aan die lange bondsraadsvergaderingen. Dat gesteggel over punten en komma’s. Echt elk woord kwam in de notulen… Dat is niet meer van deze eeuw.’
Derde baan
Zijn zoon Bram adviseerde hij automonteur te worden. Toch ook niet het beroep van de toekomst, nu auto’s steeds meer rijdende computers worden. Bram: ‘Ik zie mezelf ook niet altijd automonteur blijven. Maar op school wist ik niet wat ik wilde en mijn vader adviseerde me dit te doen omdat je dan met alle aspecten van techniek in aanraking komt. En techniek, ja dat ligt me wel. Daar zit toekomst in.’
Zo jong als hij is, heeft hij al zijn derde baan in een garage. Hij heeft ook al een collega FNV-lid gemaakt. Op een gegeven moment vertrokken leuke collega’s. ‘Ik kreeg een aanbod. Met een vast contract. Bij mijn oude werkgever kreeg ik na twee keer weer een tijdelijk contract aangeboden. Toen ik opzegde, vertelde mijn vorige werkgever dat ik dat daar dan ook wel had kunnen krijgen. Ja, te laat dus.’
Toekomst van de bond
Bram scrolt op zijn smartphone. Hoeveel informatie krijgt hij wel niet van de FNV. Het meeste gaat met snelle vingerbeweging aan zijn aandacht voorbij. ‘Het is veel, teveel.’
Zijn zus gaat er nog eens extra goed voor zitten. Wat hoe het anders zou moeten met onze bond in de toekomst? Ja, daar heeft zij een visie op. Ze vertelt hoe moeilijk het voor haar was om een stageplek te vinden. Meer dan twintig sollicitaties, van de meeste werkgevers kreeg ze niet eens antwoord. Ook niet van haar eigen FNV, nota bene. ‘Geef echt aandacht. Dus niet alleen via nieuwsbrieven en sociale media. Kom naar ons toe. Controleer onze loonstrook en vertel over onze rechten.’
Samen vrijheid bereiken
Zelf volgt Aafke een mbo-studie ict. Ze heeft ook een issue waar ze samen in de bond werk van zou kunnen maken. ‘In de coronapandemie moesten we thuis werken. Een verademing vond ik dat. Ik kon me hier veel beter concentreren. Nu zijn we verplicht naar school te komen. Ook om ons eigen werkstuk te maken. Waarom? Waarom kan ik niet zelf beslissen waar ik het beste kan werken? Samen kunnen we die vrijheid bereiken, alleen lukt dat niet.’
Ze wil er best haar handen voor de uit de mouwen steken. ‘Maar heel eerlijk gezegd voel ik me niet uitgenodigd door de bond. Dat kan beter.’
