Bert Hinnen: Ga meer prikken!

Soms doe je een ervaring op waarvan je de fijne effecten vooruit niet kon vermoeden. Neem nu zo’n afspraak bij een bloedprikpost (mooi woord wel, neemt de spanning weg) in het plaatselijke Medische Centrum. Dat gaat tegenwoordig volledig papierloos, als je maar een telefoon bij de hand hebt. Zelfs het tijdstip van de afspraak wordt volledig draadloos geregeld. De wekker zetten thuis is voldoende.

Door Bert Hinnen

Ik ging dus vol optimisme op pad en nestelde mij tussen nog drie prikkers in de wachtruimte. Maar toen sloeg de eerste paniek toe! Een jonge vrouw ontdekte dat haar telefoon niet de gewenste code kon produceren voor de prikster. Dat apparaat wordt dan ineens een onhandig ding dat niet wil doen waar jij op gerekend had. Medeleven alom.

Uiteindelijk werd het opgelost met een ordinair printje dat ze wist te bemachtigen bij de huisartsenpost, een verdieping hoger. Ik was enigszins teleurgesteld dat mijn geveinsde technische kennis niet nodig bleek. Ze werd geholpen. Ik vermoedde dat het bekende startschot: ‘wilt u een vuist maken’, in haar geval niet nodig was vanwege de inmiddels opgelopen bloeddruk.

Ondertussen was duidelijk geworden dat de vrouw tegenover op hetzelfde tijdstip lek gemaakt moest worden als ik. ‘Het is misschien overdreven’, zei ze gespannen, ‘maar ik ben als de dood voor naalden’. Spontaan reageerde ik: ‘dan zou ik het toch maar doen voordat de hemelpoort opengaat… Er klonken waarachtig wat voorzichtige lachjes. Het werd bijna gezellig.

Een wat gezette oudere vriendelijke man kwam naar buiten. Hij had het overleefd. Ik kende hem als verwoed natuurbeschermer, die zijn woordje goed wist te doen. Een beroerte had hem ver teruggeworpen. Dat gold zeker niet voor zijn spraaklust. Verwoede pogingen om zijn jas aan te trekken driegden niet te lukken. Ik maakte aanstalten om.. Maar dat bleek een vergeefse poging. ‘Mijn vrouw dringt zich ook vaak zo op om te helpen, maar al kost het tijd, ik wil het zelf zo lang mogelijk proberen. Desalniettemin heel vriendelijk dank.

Kom daar nog maar eens om in deze harde wereld’. Ik herkende ineens zijn uitgesproken meningen van vroeger. En inderdaad, het lukte hem. Nu de ritssluiting nog. Ik hield me nu wel in. ‘Ach, mooi weer buiten’, mompelde hij.

Ik bemerkte toch een steeds meer ontspannen en meelevende stemming in het toch wel knusse zitje van inmiddels vier personen. Echter, een volgend incident dreigde!

Mijn inmiddels aangeklede kennis schuifelde naar zijn scootmobiel. Tot mijn schrik stond daar eenzaam op de zitting een bekertje met een geel/oranje overbekende vloeistof. Een drama ontrolde zich bijna voor mijn ogen. In een flits ging het door mij heen. Hij zou toch niet?  Durfde ik hem te waarschuwen niet te gaan zitten en hem wederom confronteren met niet gewenste behulpzaamheid? Maar als vanzelf werd de situatie opgelost. Zonder er bij na te denken riep ik:

‘Meneer, vergeet u niet uw limonade te drinken die daar staat, dat ontspant vast heerlijk’. Er klonk waarachtig een spontane lach op uit het wachtende gezelschap. Het ontlokte zelfs een glimlach bij het bijna slachtoffer.  ‘Heel attent van u.  Bijna vergeten dat ik het nog moet inleveren’.

Ik was aan de beurt. Door alle commotie was ik vergeten de mail op mijn telefoon te openen met daarin de toegangscode voor de komende operatie. Het lukte me uiteindelijk het apparaat een sms-code te ontfutselen die toegang gaf tot de juiste behandeling van de prikster. Met een diepe zucht volgde ik haar naar binnen terwijl ze laconiek zei: ‘O, die code heeft u niet nodig hoor, die heb ik al vooraf op mijn foon…’. Toch vreemd dat dat niet prettig voelt. Je wilt het zelf doen, zonder hulp..

De prik en het vullen van de drie buisjes vielen alleszins mee. Ik bezat ook een ervaren ader daarvoor. Toen ik weer naar buiten trad zaten er nog twee eerdere metgezellen en vroeg een van hen hoe het nu ging sinds zij vrouw overleden was. ‘Och, alleen is maar alleen he. Je zou bijna met plezier wat langer hier zitten’, zei hij met een knipoog.

Ik was het met hem eens, ook zonder telefoon. Zo gauw mijn bloedspiegel weer is aangevuld zal ik nog eens de huisarts bezoeken. Of het toch niet nodig is dat..

Ik wil meer geprikt worden!