Het adres aan de Veldhoeveweg is bij velen in Dalfsen wel bekend. Een grote brand in de opslagruimte voor de biovergister heeft in 2019 de bedrijfsvoering van Huisman behoorlijk in de war gestuurd.
De boerderij zelf bleef de brand bespaard. Daar hebben Bert en Frouke door de jaren heen stal en hooizolder omgebouwd tot diverse woonverblijven. Alles en iedereen heeft er al onderdak gehad. Studentengroepen, arbeidsmigranten van divers pluimage, groepen van congrescentrum Mooi Rivier. Meestal gaat dat helemaal goed.
Diverse ervaringen
Maar toen de studenten er een soort van nachtelijke golfwedstrijd in het land van de buren van maakten, trok Bert aan de bel: wegwezen, en wel voor morgenvroeg 10.00 uur. Toen hij vanwege grote interesse er tijdelijk een paar caravans bij zette, trok de gemeente aan de bel dat dat niet de bedoeling was. Arbeidsmigranten uit Turkije en Marokko waren ook niet makkelijk. “Die eigenen zich het gehuurde heel snel toe. Bij Polen en nu de Oekraïners is dat heel anders. Daar hebben we fijne buren aan, die ook niet te beroerd zijn de handen uit de mouwen te steken op het kippenbedrijf van Huisman.
” Welkom Dalfsen zocht gastgezinnen, we zijn naar een info-avond geweest in en hebben ons gelijk aangemeld,” zegt Bert, “Ik denk dat we de eersten waren in de gemeente,” vermoed Frouke: “Wij hebben de ruimte. Dan moet je klaarstaan in dit soort gevallen. Dat vinden we eigenlijk heel gewoon. Er waren er ook die Oekraïners wilden opvangen in hun eigen huis, als onderdeel van het gezin. Dat zou ik nooit doen. Dat gaat uiteindelijk fout.”
Helemaal als je bedenkt dat de oorlog in de Oekraïne nog wel even voort kan duren en dat velen de kans lijken te grijpen een bestaan op de bouwen hier in Nederland. Bert over zijn Oekraïense gast: “Alexei heeft al gezegd dat hij hier wil blijven. Hij wilde sterven aan de Veldhoeveweg. Ik hem gevraagd of hij daar haast mee had 😉, want wij waren hier niet van een levenslang verblijf uitgegaan.”
We interviewden Alexei ook over zijn verblijf in Nederland. Hij is geen stilzitter en is als ondermeer een internetbedrijf aan het opzetten.
Lees hier zijn verhaal
Polen
De eerste contacten met Oost Europese huurders dateert al weer van bijna twintig jaar terug. De Polen die we toen onderdak boden nodigden ons uit eens in hun land te komen kijken. “Nu zijn we niet zulke vakantiegangers, meer van die mensen die de kerktoren moeten kunnen zien,” zegt Frouke, “maar we zijn er toch naar toe gereden,” vult Bert aan. “Een dikke zeshonderd kilometer met als enige aanwijzing dat we vijftig kilometer over de grens rechts moesten en dan het tweede huis rechts… Maar we kwamen in Polen in een dichte mist terecht, er lagen auto’s in de sloot, wat daar allemaal aan de hand was weten we nog niet, maar uiteindelijk, via een wegomleiding en wat telefoontjes, hebben we het toch gevonden.”
Lang verhaal kort: “we ontmoetten daar een vrouw die wel zo met ons terug naar Nederland wilde. Dat hebben we toch maar niet gedaan. Maar een paar maand later stond ze hier op het erf… Wat moet je dan. Ze kreeg onderdak en we hebben werk voor haar geregeld. Maar toen ineens bleek ze zwanger van haar man in Polen.”
“Die ging dus weer terug. Maar een tijdje later kreeg ik van een kennis van een veevoederbedrijf de vraag of ik nog mensen wist die zijn pas gekochte kippenbedrijf wilden runnen. Ik heb dat stel benaderd. Die zijn hier met het hele gezin naar toegekomen, hebben het bedrijf zeven jaar gerund, gingen daarnaast nog uit werken en zijn nu eigenaar van een uitzendbureau vanuit Dedemsvaart.”
Goede band opgebouwd
Bert en Frauke zijn nooit te beroerd hun gasten verder te helpen. ’s Morgens naar het werk brengen, ’s middags weer ophalen. Nu de kleine van Alexei naar school brengen en dan zijn vrouw ook nog naar het werk. Ze zijn even goed ook oppas voor hun kinderen als dat zo uitkomt.
“We hebben met onze gasten uit de Oekraïne inmiddels een heel goede band opgebouwd. Of ze nu langer of korter blijven, dat gaan we dan wel weer zien,” zegt Bert, die vrij makkelijk over dat soort dingen denkt. “Bij leven hoort ook af en toe wat risico nemen” vindt hij en als dingen even anders lopen dan gedacht, “dan zal dat ook wel weer ergens toe leiden!”
Als het nodig is nog meer Oekraïners op te vangen hier, dan doen we dat gelijk.
“Altijd welkom!” zeggen Bert en Frouke.
fijn dat deze mensen een warm onthaal bij jullie hebben gekregen.
samen een hele fijne tijd toegewenst.