Regelmatig vroeg men mij of de installaties in het gras niet werden geruïneerd door de plaatselijke jeugd. Het gebeurde echter zelden. In de 10 jaar dat ik er heb gewerkt zo’n 5 keer op een hoeveelheid van geplaatste installaties. En de meeste daarvan waren eigenlijk meer baldadigheid dan echt vandalisme. De keren dat er iets gebeurde zal ik hierbij beschrijven.
Door Jos van Westing
Als er al wat aan de installaties werd gerommeld was, na afloop van de disco bij De Leeren Lampe. Met een biertje op werden sommige bezoekers wat luidruchtig en wilde hier en daar wel eens een grap uithalen.
De vogel gevlogen
De eerste keer bij de MOKwerf was toen ik 300 vogels op buizen had neergezet. Op maandagmorgen kreeg ik de tip dat één van de vogels in een voortuin stond in Raalte Noord. Het was inderdaad juist. Ik heb de vogel uit de tuin geplukt en weer bij de 299 anderen gezet. Geen echt vergrijp en meer in een jolige bui met zo’n vogel naar huis gefietst.
Mijn gevallen engel
De 2e keer was met de installatie voor kerst. Diverse engelen hingen in de ruimte en een deel er van stonden in het gras. Er achter hingen, als een gordijn, strengen met lampjes. Ook weer op een maandagmorgen ontdekte ik dat er een van de hangende engelen en meerdere strengen met lampjes op de grond waren gesmeten. Gevallen engelen zijn er altijd wel geweest maar dit was echt vandalisme van een nog onvolwassen puber. De engel was nog te herstellen maar de lampjes waren kapot. Jammer, natuurlijk.
De beveiligers
De 3e keer had ik koppen met transparante schermen er voor en bouwhelmen in het gras geplaatst. Zij hadden allemaal een knuppel in de hand als zijnde een legertje bewakers. Het was bedoeld als een glimlach naar alle beveiligers die we tegenwoordig hebben. Enkele jongeren hadden echter minder ontzag voor de uitstraling van deze beveiligers en hadden zelf de helmen opgezet om er rond het kanaal mee te spelen. De helmen lagen nog her en der verspreid en ben deze maar weer gaan verzamelen. Dit vind ik zelf een vorm van baldadigheid maar kan de lol van de jongens wel begrijpen. Uiteindelijk zijn we allemaal jong geweest en ook niet altijd de braafste in deze periode.
Het liefdesverdriet van de deurtrapper
De 4e keer kreeg ik op maandagmorgen bezoek van een politieagent die vertelde dat hij een jongen had gesnapt die een trap tegen de achterdeur had gegeven. De knaap, terugkomend van de disco, moest zijn frustratie kwijt omdat zijn vriendinnetje het had uitgemaakt. Waarom hij nu bij de MOKwerf zich uit moest leven werd niet duidelijk. In de deur was door de trap een flink gat ontstaan. Hij had echter pech dat er net een politieauto langs kwam en dit zag gebeuren. Ik kreeg de naam en het telefoonnummer van de knaap en heb contact opgenomen. Met de agent had ik de afspraak gemaakt dat als het netjes werd afgehandeld er geen aanklacht zou volgen. Dat gebeurde en de schade werd betaald. Het zal hem wel wat zakgeld gekost hebben maar ook een les om zich te leren beheersen.
De geliefden
De 5e keer was weer een grappige. Natuurlijk ook weer op de maandagmorgen kom ik bij de MOKwerf binnen door het hek en zie een dode vogel liggen onder het afdakje. Althans ik dacht dat het een dode zwarte kraai was. Daarvan vlogen er meerdere rond bij het atelier. Toen ik echter de vogel van dichtbij bekeek bleek het om een zwart minuscuul klein, slipje te gaan. Verbouwereerd keek ik om mij heen hoe het daar terecht gekomen kon zijn. Al gauw zag ik dat het prikkeldraad aan de open zijde van de overkapping uit elkaar was getrokken. Zodoende was er een opening gemaakt om er doorheen te kruipen. De opening was niet groot en zal met het doorheen kruipen nog wel hier en daar geprikt hebben. Gezien de sluiproute zullen ze die prikkels van zichzelf ook wel gehad hebben De achtergelaten tanga kon het meisje in het donker natuurlijk niet meer vinden en is zonder naar huis gegaan. Wat moest ik met een tanga. Naar de gemeente voor het aangeven van een gevonden voorwerp zag ik mijzelf toch ook niet doen dus heb ik het maar op de zelfde plek neergelegd waar ik het ook had gevonden. Mogelijk werd het door de eigenaresse toch weer opgehaald. Na drie dagen lag het nog op dezelfde plaats en toen maar besloten om het in de prullenbak te gooien.
Deze ervaringen zijn in de loop van 10 jaar gepasseerd en ik vind dat de jeugd van tegenwoordig uiteindelijk veel respect heeft getoond voor mijn werken in het gras.
Dank jullie wel.
