Jos van Westing kwam in de MOKwerk terecht nadat hij er een expositie mocht houden. Na afloop kreeg hij van Hein Meijer het aanbod om de ruimtes te gebruiken als atelier tegen de kosten van energie en water en af en toe wat kleine onderhoudsklussen.
Door Jos van Westing
Om de in de loop der jaren gegroeide aantallen schilderijen aan de man te brengen heb ik op de veilingsite van Catawiki meerdere kleine werken geplaatst. Je hebt op deze site tijdens de veiling geen invloed op de bieding en de bieder blijft anoniem Deze werkjes werden allemaal binnen Nederland verkocht . Al leverde ze niet al te veel op het was beter dan niets.
De Engelsman
Daarop een keuze gemaakt om ook een van mijn blikwerken te veilen. Ook hierop werd geboden. Het bleek na afloop een man uit Birmingham uit Engeland te zijn. In het telefonisch contact met hem werd duidelijk dat hij het werk persoonlijk kwam ophalen. Omdat de man met een snelheid van drie kwartier in een half uur sprak en mijn Engels een duidelijk lager tempo heeft, heb ik een kennis gevraagd mij te assisteren bij dit bezoek.
Op de afgesproken datum en tijd kwam hij, in het bijzijn van zijn vrouw aangereden in een grote dure slee. Bij het uitstappen gaf zijn veel jongere vrouw al het idee dat zij dat hele schilderijen gedoe al helemaal zat was. Zij ging met een kop koffie aan tafel zitten en liet hem begaan met zijn kunst. Hij vertelde enthousiast dat hij projectontwikkelaar was voor een nieuw kantoorpand dat hij in Birmingham had laten bouwen, huurders te zoeken. Om het pand aantrekkelijker te maken wilde hij de galerijen inrichten met kunst. De foto’s die hij liet zien van het door een Nederlandse architect ontworpen kantoorgebouw, gaven het beeld van een uiterst modern groot pand.
Waar zij de stilte zelf was ratelde hij maar door. Ik was blij met de assistentie en samen lukte het wel om hem te kunnen volgen. Overal in België en diverse plaatsen in Nederland, waaronder ergens in het centrum van Den Haag had hij via Catawiki werken gekocht. Hij gaf toe dat de aankoopprijs voor mij wel erg laag was uitgevallen maar hij kocht er nog twee werken bij, wat het voor mij toch nog interessant maakte. Hij wilde contant betalen en ging met mijn assistente als gids, op zoek naar een bank. Zijn vrouw en ik bleven achter en om haar wat te ontdooien vroeg ik als oud Hagenaar, of zij Den Haag een mooie stad vond. Zij bevestigde dat met een knikje.
Omdat ik haar ’n beetje zielig vond gaf ik haar een ingelijste pentekening van mij, van een oud stukje Den Haag. Zij reageerde HEEL ENTHOUSIAST, bekeek de tekening amper en zette het naast zich neer aan de zijkant van haar stoel. Toen hij en mijn taalhulp van de bank terug kwamen en had afgerekend, werd de handel ingeladen. We namen afscheid en hij beloofde dat hij foto’s van het resultaat naar mij zou versturen. Ze stapten beide in maar zijn vrouw VERGAT mijn gift aan haar. Ik reikte het haar toch maar aan waarop zij deze, overtollige bagage, met een zure glimlach aannam en bedankte. De projectontwikkelaar heeft inderdaad woord gehouden en enkele foto’s van het resultaat gestuurd.
Het grote geld van commerciële kunst
Vanwege de behaalde successen besloot ik twee grotere schilderijen op de veilingsite van Catawiki te plaatsen. De werken van 80×80 cm en met lijst 100×100 cm werden aanvaard en gepubliceerd. Op hun vraag naar de verzendkosten had ik 30 euro aangegeven omdat het waarschijnlijk toch binnen Nederland verkocht zou worden. Op de dag van de veiling kan je online meekijken wat er wordt aangeboden en de prijs van de biedingen. Ik zag al werken van andere aanbieders voorbij komen die voor heel lage prijzen werden verkocht. Dat beloofde niet veel goeds. Toen mijn schilderijen aan de beurt kwamen ging het ook uiterst moeizaam. Er waren maar zeer weinig bieders wat natuurlijk ook aan de aantrekkelijkheid van mijn werken gelegen kan hebben.
De biedingen waren zeer laag en een hoger bod kwam er niet meer. Ik had spijt als haren op mijn hoofd maar er was niets meer aan te veranderen. De andere dag kreeg ik de namen en adressen door van mijn kopers. Zeer verbaasd las ik dat het ene schilderij naar Zweden moest en de ander naar Taiwan. Leuk natuurlijk en bij uitstek mooi op je CV maar ik moest het wel versturen voor 30 euro per zending. Daarbij ga je een schilderij van die afmeting niet versturen in een cadeaupapiertje. Voor de verpakking heb ik hout, hardboard, tempex en breed plakband gekocht bij Formido. Alleen dat was al bijna de verkoopprijs van mijn niet direct winstgevende onderneming. Alles keurig ingepakt en na een hoeveelheid douanepapieren te hebben ingevuld, aangeboden aan de vervoerder. De kosten waren 40 euro voor Zweden en 149 euro voor Taiwan. Daarbij kwam dat ik ook nog eens over de verkoopprijs veilingkosten moest betalen. Kortom, mijn commercieel inzicht als kunstenaar liep een grote deuk op, wat door mijn omgeving duidelijk werd beaamd.
